قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
سایه ها واقعی ترن یا آدم ها ! این چنین سوالی هرچند از نظر برخی ها شوخی باشه اما لااقل سوالی نزدیک به این همیشه وجود داشته. از حجاب های علم تجربی بگذریم... ببینین آیا ما چیزی جز یک سایه هستیم. سایه ای برآمده از شعاع نوری ازلی و بینهایت...
اگه آهنگ فلسفی کلیپ نبود شاید هیچ وقت این جورحرفا رو روی این پست نمی زدم. مخصوصا که نماهاش چندان هم مناسب حال اهل فلسفه نیست :))
یک پست ویژه که اثبات می کنه ، هنر از خاک زر می سازه.....
همین توری ها و صافی ها که چیزهای بی‌ارزش و ساده و روزمره ای به حساب میان و دست فروش‌ها به صورت فله‌ای در کنار خیابون به فروش می رسونن گاهی، وقتی دست هنرمندی توانا اون ها رو در دست می‌گیره و به اون فرم می ده چنین مجسمه‌های بی نظیر سایه ای رو ایجاد می کنن....
در حیرت سایه های پراحساسی هستم که در کار ایجاد کرده.
یک رنگین کمان مصنوعی !
رنگین کمانی که دور تا دور این ساختمون روزی دوبار هر بار به قدر پانزده دقیقه شکل می گیره. به لحاظ فنی کار سختی انجام شده و به لحاظ هنری کاری فوق العاده....
اما
کم پست هایی این جا با هم ندیدیم که هر کدوم به نحوی دست برد به محدوده قدرت الاهی (در پهنه‌ی توانایی ها و اندیشه های جهان سنت) به حساب میامدن.
نمی خوام بی دلیل بگم این ها به این قصد این کارها رو می‌کنن. دارم از امری ناخودآگاه حرف می زنم به نوعی....
به شخصه فکر می کنم این ها آخرین تقلاهای بشریه انگار...
ولادت مادر سادات، ولادت بزرگ فرزند عزیز فاطمه زهرا (س)، که جهان معاصر تا دنیا دنیاست مدیون اراده و عزمشه، روز مادر همه براتون سرشار از شادی و برکت...
عیدتون مبارک.
رسم شده در یانون دیزاین (خوب و بدش رو نمی دونم! :) ) که مناسبت های شاد مثل میلاد ائمه رو به مثل اون چه در شهرهامون رخ می ده، چراغونی و نور با هم ببینیم.
خلاصه که خدا رو شکر :)
یه ایده فوق العاده نوآورانه و جذاب که با بهره گیری از ایده ساعت خورشیدی این ساعت فوق العاده رو نتیجه داده....
به جای اون که عقربه ها رو بچرخونه، دو تا خورشید کوچیک رو دور شاخص می چرخونه.... خیلی خوب بود.
صحنه‌هایی که از ترکیب نور و منظر ایجاد شدند؛
به نظرتون با وجود رشد تکنیک های دیجیتال و دردسترس بودن آسان فناوری، باز هم چنین کارهایی که به منظور یک عکاسی صرف تهیه می شن ارزش خاصی دارند یا نه؟ آیا اگر همین صحنه رو با گرافیک رایانه ای ایجاد می کرد، به لحاظ ارزش هنری تفاوتی می داشت ؟
یک اینستالیشن رویایی!
کودکی از نور پرندگانی از نور رو در فضای تاریک به هوا می فرسته. البته می تونست بهتر هم باشه مثلا می تونست حالا که تونسته احجامی از نور درست کنه, اون ها رو به صورت انیمیشن درحال پرزدن تصویر می کرد
برخی سایت‌ها هستند که به دلایل مختلف امکان گسترش معماری در روی زمین رو از طراح می‌گیرن. چه به بهانه های میراث فرهنگی و طبیعی چه به دلایل پاس‌داشت کالبدی یا وظیفه‌ای موجود که ساخت و ساز روی زمین به وضعیت موجود لطمه می زنه.
از طرفی ساخت در زیرزمین همیشه با مسائلی از قبیل تامین نور و هوای تازه روبه‌رو می شه و خیلی وقت ها طراحان مجبورن برای تامین چنین چیزهایی فضاهای خالی بزرگ (اصطلاحا ووید void) ایجاد کنن و مسائل دیگه! اما در این جا با اتودی ویژه روبه‌رو هستیم.
نورگیرهای محدبی که در شبکه‌ای منظم فضای بزرگ سالن زیر رو مثل روز روشن کردند و اگرچه در معماری سنتی حمام های خودمون و حتی در برخی شبستان‌های زیرین مساجد و بناهای دوران اسلامی در ایران خودمون هم این نگاه طراحانه وجود داشته اما به مدد فن‌آوری‌های امروزی، طرحی که با هم می بینیم تونسته نوری باورنکردنی رو به فضای پایین برسونه و حتی به جرات می شه گفت از بسیاری فضاهای مشابه که روی تراز هم‌کف هم ساخته می شه، سالنی پرنورتر رو برامون ایجاد کرده.
نکته جالب توجه دیگه این که ساخت خوب این کار، حس این رو ایجاد می کنه که واقعی نیست! احساس می کنی سالن پایین تصویرسازی رایانه ای شده! و این یعنی رویایی تر بودن ساخت نسبت به رندرهای دیجیتال!
