قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
چقدر رفتار این بنای بزرگ برام جالب بود. تمام فضاها رو زیر زمین برده و نور رو از بالا به عمق زمین هدایت کرده و در عوض بستری خوب برای شهر ایجاد کرده که در اوج احترام به منظر شهری و نمای ساختمان های اطراف و رعایت حال اون ها درتامین نور و هوا و منظر، چه میزان حجم اضافی رو از بار بافت شهری هم برداشته....
سازه اکسپوز کار هم جالب بود....
شاید نقاشی های گچی رو تخته سیاه ها از کوهستان های افغانستان در این کار، اصل کار باشه که به نوعی یک منظر خاص از میانه کوهستان های حوالی کابل رو تداعی می کنه، اما به نظرم باقی بخش های این فضاسازی دکوراتیو، از رنگ دیوارها و هندسه شون تا تضادشون با تخته های سیاه و نحوه ترکیب و چینش تخته ها، تا نرده فرمال و طلایی رنگی که پله و بالکن و بالا و پایین مجموعه رو به هم دوخته، همه و همه در ترکیبی خاص و کامل کنار هم دارند عمل می‌کنن. ....
چنین فضاسازی هایی، فضاسازی هایی که از مجموعه عناصر انتزاعی و بازنمایی های عینی محدود بهره می‌برن و به ترکیب بندی کاملی دست پیدا می کنن غالبا برای بیان مفاهیم و معانی چند پرده و عمیق ظرفیت های مناسبی دارند
اون قدر دیتیل‌ها و رفتارهای نامعمول و مغایر با تجربه های مرسوم مون در این طرح دیدم که حیفم اومد این جا بازنشرش نکنم.
درسته این اثر ساخته شده و البته که بسیاری از کارهایی که انجام داده بیشتر نمود یک حرکت انتقادی دارند تا مثلا راه‌بردی معمارانه. اما واقعا چه چیزها که ما در زندگی مون خودمون قرارداد کردیم و مثل وحی منزل می دونیم‌شون و در مقابل چه چیزها که جزو اصول هستند و از طرف ما نادیده گرفته می شن....
برای رسیدن به راه‌حل های نو، باید ابتدا بند عادت ها رو درید....
چه ترکیب بندی خوبی از فضا تونسته ایجاد کنه این طراح!
سادگی و بسنده بودن شرقی!
طرح، طرح یک دفتر اداریه که به جای اون که به صورت فضایی بسته طراحی بشه ترکیبی از فضاهای باز و نیمه باز و بسته ست. طراح واحدهای فضایی مستقل رو با استفاده از حیاطی خیلی کوچک به هم متصل کرده وبا عمق دهی به ورودی واحدهای فضایی سرپوشیده امکان برقراری ارتباط مستقیم اون ها با محیط باز رو فراهم کرده. ترکیب بندی حجمی و فضایی مجموعه خیلی خوب طراحی شده و به راحتی می تونه با هویت سازی برای این دفتر کاری در بافت شهری، ضررهای احتمالی ناشی از استفاده متفاوت از زمین رو هم به لحاظ مالی جبران کنه!
برجی از کتاب!
به مناسبتی مربوط با آبراهام لینکلن رئیس جمهور اسبوق! امریکا، گرفتند و تمام کتاب‌هایی که در مورد او نوشته شده رو به صورت برجی در وسط پله های اصلی این مجموعه فرهنگی بنا کردند. خب البته وزن کتاب‌های زیاد می شده و کار غیر ممکن. در واقع ماکتی از کتاب ها رو گذاشتند. یعنی کتاب‌هایی از ورق‌های آلومینیومی و جلدهای واقعی درست کردند و روی هم سوار کردند و چنین هیکلی رو بنا کردند.
پله یکی از چیزهایی که در زمانه مدرن (منظورم چهارصد پونصدسال اخیره) خیلی مورد توجه معمارها و طراح ها قرار گرفته. نمی دونم چی در پله هست اما معمولا در کتب هنر این رو به وجود حرکت در پله و توجه جریان مدرن به حرکت و ... نسبت می دن که به زعم من نوعی خودبزرگ بینی عالی جنابان مدرنه!!! :) به هر تقدیر مجموعه ابداعات این عصر و توانایی های تکنولوژیک و ساخت امروزه ما رو به جایی رسونده که خیلی ابتکارات سر این موجود بیچاره درمیاریم.
مجموعه ای از چندین پله مدرن و پسامدرن در معماری عصر اخیر.
دو چیز از این طرح خانه مورد توجه من قرار گرفت. اول و کم‌اهمیت تر، نمای ساده و متناسب‌ش که با دوری از هر زیاده‌کاری، صمیمی و محترم روی کار نشسته! :) و دوم و البته مهم‌تر نگاه متفاوت به فضای ورودی خانه. بعد از گذر از درب ورودی به فضایی لابی مانند می رسین که با وجود اون که مسقفه اما در خودش باغچه و درخت داره و دسترسی طبقه بالا هم از همین نقطه جدا می شه. یه طورایی حیاطی مسقف رو در ابتدای کار درآورده و حتی به این هم بسنده نکرده و تا یک مرحله ی دیگه از نفوذ به درون کالبد خانه، باز هم فضایی مشابه با باغچه و درخت و سقف شفاف اما بسته طراحی کرده.
یک پل عابر پیاده‌ی نمادین که به وسیله‌ی مسیر طبقه طبقه‌ش و پله دارش شما رو به تجربه‌ی سفری هوایی از جنس تجربه های ترن های هوایی شهربازی ها می بره!
درسته ایده ایه و تنها ایده ای و دردی دوا نمی کنه از کار بشر یا معرفتی نمی ریزه به کام اون، اما به عنوان یه تجربه بازی گونه در دل یک پارک و یک اثر هنری و مبدعانه می شه پذیرفتش!
