رنگ‌ها و کاربرد‌شان در تاریخ معماری یکی از مولفه‌های دوران‌های تاریخی معماری هستند. مثلا کاربرد برخی یا برخی‌ کاربردها از صفات برخی دوره‌هاست. در کاشی‌های ایرانی و اسلامی هم حضور تدریجی رنگ‌ها با دوره‌های تاریخی تطابق دارند و یکی از شناس‌نامه‌های بناهای اسلامی همین رنگ‌ها هستند. دوران مدرن که به نوعی در تقابل با هر اضافه غیرمعمارانه بود نیز به نوعی با رنگ‌ستیزی یا رنگ‌گریزی شناخته می‌شود. اما بعد از مدرن ما دوباره با رنگ‌ها در معماری روبه‌رو هستیم. و این روز‌ها حتی با کاربردهایی خیلی به ظاهر افراطی از حضور رنگ در معماری! آیا کاربرد زیاد رنگ‌های خام و پایه در معماری‌های معاصر را می‌توان نشان از دل‌زدگی و خسته‌گی مردم عصر ما از ساخته‌های معماری شکل یافته با رنگ‌های طبیعی متریال‌های ساختمانی دانست؟ شاخه‌ای از معماری عصر بعد از مدرن اصلا همان معماری مدرن رنگی‌ست.

کرسینگز جی‌ام‌پی‌اچ این خواب‌گاه دانش‌جویی در مونستر آلمان را به این صورت، متشکل از چهار توده ساختمانی برمبنای چهار رنگ پایه و با وجود توده‌گذاری مشابه در جهات گوناگون طراحی و ساخته است به نوعی که مجموعه‌ای از منظرهای شهری رنگی و حتی کارتونی را به وجود می‌آورد.

پنجره‌ها در معماری نور را به داخل فضا می‌آورند. فضای داخل را به جهان وصل می‌کنند. روزنی هستند به سوی جهان خارج از بنا. پنجره‌ها مجرای ارتباط جهان با یک بنای معماری هستند. اما جریان‌های معاصر مساله را یک طور دیگر کرده است. پنجر‌ه‌ها و خیلی عناصر دیگر معماری امروز خودشان راه ارتباط معمارها با جهان خارج هستند. اصلا امضاهای معمارها در همین عناصر معماری معاصر است. پنجره‌های بناهای معماری معاصر در کنار دریچه‌ای به جهان بودن‌شان، روزنه‌هایی به سوی افکار معمارهای‌شان هستند.

پیش‌تر حرکت‌های جالب متعددی در تصویرسازی بناهای معماری جهان و حتی در داخل کشور دیده بودیم. اما مجموعه فدریکو بابینا با پرداختن به معماری‌ها معاصر از طریق فرم پنجر‌ه‌های‌شان و با شاخصه‌ای متفاوت آن‌ هم حضور تصویرسازی خود معمارها در قاب پنجره‌ها، مجموعه متفاوت و دیدنی‌ست. بابینا با تمام این پنجره‌ها خودش هم یک ساختمان کامل ساخته است!

 مجموعه‌ای ساحلی در جنوب دانمارک که بستری را برای استفاده‌های متنوع از فضای ساحلی آن منطقه و امکان انجام ورزش‌های آبی گوناگون فراهم آورده است. معماران جی‌دی‌اس اسکله‌ای چند شاخه طراحی کرده‌اند که با شکست‌ها و تغییر ارتفاع‌های حساب شده، کار را برای ورز‌شکاران و محلی‌ها و توریست‌هایی که قصد تفریح ، آب‌تنی یا ورزش را دارند آسان کرده‌ است. دادن رمپ‌های مختلف نه تنها مانع یک‌نواختی محوطه شده، بل‌که هم‌راه با ایجاد چشم‌اندازهای زیبا در افق دریا، سکویی برای شیرجه زدن به حساب می‌آیند. فرم چندشاخه‌ی اسکله موجب شده است تا در میان عرشه‌ها فضاهای آبی محدود و امنی به وجود بیاید که استفاده از آن را برای مردم عادی دوچندان تسهیل کرده است.

معماران استودیو JSa در طراحی داخلی این فضای اداری که بازسازی یک ملک قدیمی‌ در مکزیک است با افزودن یک پل حرکتی و تاکید بر فضای حیاط داخل مجموعه به عنوان نشیمنی عمومی و نورگیری برای فضاها با استفاده از پانل‌های متحرک وسیع، از یک فضای اداری ساکن، به مجموعه‌ای پویا دست پیدا کرده‌اند که می‌تواند خستگی‌ها و دل‌زدگی ناشی از یک فعالیت روزانه تکراری را تعدیل کند.

عموم فضاها با آن‌که روشن هستند با استفاده از رنگ‌هایی با غلظت رنگی بالا رنگ‌زده شده‌اند و یا لااقل شاخص شده‌اند که تجربه فضایی گوناگون را برای کارمندان به هم‌راه دارد.

ترکیب طبیعت و معماری با وجود آن‌که مطلوب خیلی از آدم‌های عصر ماست اما اصلا کار راحتی نیست. کم‌تر معماران موفقی وجود دارند که بتوانند طبیعت را با تمام حس و حال و ارزش‌هایی که دارد به درون معماری بیاورند و یا معماری را آن‌قدر نزدیک طبیعت کنند که نه تنها تحمیلی بر طبیعت نباشد بلکه خود بستر بروز طبیعت خداوندی باشد...

معماران ووترونگ ناگیا به طور ویژه‌ای این توانایی را از خود نشان داده‌اند. تاکنون نیز در یانون‌دیزاین کارهای متفاوتی از این استودیوی ویتنامی دیده‌ایم + + و در هر کاری نیز این روحیه تلفیق هنرمندانه طبیعت و معماری وجود دارد. معماران ووترونگ ناگیا در یکی دیگر از کارهای خود با ساخت خانه‌ای در محله‌ای مسکونی روبه‌رو بودند که تنها ۲۵ صدم درصد عرصه محله را فضای سبز پوشانده بود. آن‌ها تصمیم گرفتند که طبیعت را به محله برگردانند برای همین صورت مساله جدیدی تعریف کردند که در ذیل آن خانه نه برای ساکنین بلکه برای درختان طراحی می‌شد‍! نتیجه از این فکر هم جذاب‌تر است. آن‌ها با ساخت چند جعبه‌ی عظیم بتنی -که هر کدام یک دو فضای خانه را در خود دارند- در کنار هم و کاشت درختانی بزرگ بر روی هر جعبه هم الگویی متفاوت از یک خانه را ارائه دادند و هم به واقع درختانی آواره را در خانه‌ای همیشگی ساکن کردند.  مفاهیم درون و بیرون ، پایین و بالا، طبیعت و انسان‌ساخت همه در خانه درختان ووترونگ ناگیا به گونه‌ای متحول شده‌اند

روستایی در اتریش که با تپه‌ای چهل متری در یک سمت‌ش شاخص شده است. برادران فیرسینگر تصمیم می‌گیرند کاربری جدید و متفاوتی را به روستا اضافه کنند. آن‌ها سازه‌ای به ارتفاع حدود 8 متر را روی تپه بنا می‌کنند که پشت آن به روستا و روی‌ش به سمت مزارع است. بدنه‌ی سکو از صفحات  مثلثی مدولار تشکیل شده که در کل فرمی شبیه به گرامافون را ایجاد کرده است. بدین شکل خاصیت آکوستیک آن هم تقویت می‌شود. صفحات توسط لوله‌ای فلزی در سرتاسر قسمت داخلی آن بر روی زمین استوار شده است. فرم درون‌گرا، پوشش شکسته و رنگ سبک سازه، موجب می‌شود چنین کاربری مدرنی در فضای روستا آزاردهنده نباشد. پاتوق فیرسینگرها علاوه بر کابری‌هایی شبیه سنِ نواختن موسیقی، چشم انداز زیبا و قاب خاصی را هم فراهم می‌کند که اگر هیچ فعالیتی هم درون آن انجام نگرفت از شکاف پشتی بتوان دورنمای روستا را به تماشا نشست.

برای طراحی یک بنا، وقتی که در مجاورت ساخت‌مان‌های دیگر قرار گرفته، معمولا ویژه‌گی‌ همسایه‌‌های سایت عاملی تاثیرگذار است. چیزی که شاید در مسکونی‌سازی ایران خودمان چندان به آن توجهی نمی‌شود. معمار ژاپنی، دایسوکه، خانه‌ای مسکونی را در یکی از محلات توکیو طراحی کرده که به طور ویژه به این موضوع توجه داشته است. با وجود کم‌بود فضا در این پروژه دایسوکه سعی کرده تا فضاهای متفاوت را با ایده‌ای خلاقانه از هم جدا کند. او در خانه‌های معمولی منشوری یک شکست عمودی ایجاد کرده و با دور کردن این دو قطعه از هم، دو فضای متفاوت با حریم‌های خاص و هم‌چنین دو حیاط کوچک مجزا را شکل داده است. اما برای حفظ هندسه‌ی بنا، وهم‌چنین هم‌خوانی با سطح ساخت‌مان‌های مجاور، دیواره‌های حیاط را با همان فرم قبلی خانه و با پوششی شفاف پوشانده است و به این ترتیب از نمای بیرونی به نظر می‌رسد که خانه به دو نیم تقسیم شده!

با وجود آن‌که عظمت سازه‌های دوران معاصر استفاده از مصالح طبیعی و یا بوم‌آورد را محدود کرده است اما هنوز هم می‌توان در ساخت سازه‌های وسیع به فکر استفاده از مصالح طبیعی بود. استادیوم پانچو که توسعه یک بافت قدیمی فوتبالی در کشور مجارستان است با استفاده از سازه‌های عظیم خوش فرمی از ترکیب بتن مسلح و چوب‌های فرم‌داده‌شده, پوشانده شده‌است. طراحان بنا تاماس روبروسی و معماران دوپاروم با استفاده از این مصالح طبیعی توانسته‌اند از یک سازه غول پیکر فراانسانی یک سازه دوست‌داشتنی و فضایی ملموس و انسانی بسازند؛ درست مانند معماری گوتیک اروپا.