معماران ژاپنیِ تاکشی هوزاکا که تخصص خاصی در کار کردن با بتن و طراحی نورگیرهای خلاقانه دارند، این بار خانه‌ای مسکونی را در سه طبقه طراحی کرده‌اند که در نگاه اول تشخیص طبقات آن دشوار است. ابن گروه به کمک تونایی‌ای که تیم مهندسی در قالب‌بندی بتن‌ با فرم‌های خاص داشته، توانسته است که کف طبفات را با فرم منحنی ایجاد کند و به همه‌ی طبفات نور غیر مستقیم  برساند. با این شیوه حریم بصری ویژه‌ای هم برای هر طبقه ایجاد شده است. این طرح اگرچه دید به بیرون را در حالت عادی از ساکنان می‌گیرد، اما به خاطر بدنه‌ی تمام شفاف آن فضای دنجی را برای نشستن و تماشای منظره‌ی بیرون آفریده است.

چه‌طور می‌شود بدون استفاده از آدرس و تابلو، ساخت‌مان‌ها و هویت‌شان را تشخیص داد؟ با استفاده از رنگ و کارهای گرافیکی؟ معماری متفاوت؟ یا روش‌های دیگر؟ کاری که معماران اناگرام در دهلی انجام داده‌اند تا حد زیادی به این هدف نزدیک شده است. آن‌ها برای رسیدن به هویت یک شرکت تبلیغاتی در معماری خود، از لوگوی آن بهره برده‌اند. نمای مجوف آلومینیومی این ساخت‌مان علاوه بر فیلتر کردن نور و گرما، در مرکز خود با قطعاتی متحرک حرف P را نمایش می‌دهد که معرف لوگوی این شرکت است. به هنگام وزش باد تنها همین قطعات رنگی به حرکت درخواهند آمد و نظر عابران را به خود جلب می‌کند. یه جز ایده‌های مربوط به هویت سازمانی این شرکت، نحوه‌ی برخورد با مسئله‌ی نورگیری در این ساخت‌مان هم جالب توجه است. 

پیش‌تر اسکله‌ای تفریحی را در یانون دیزاین دیدیم که از ظرفیت‌های محیط‌ش به خوبی استفاده کرده بود. حال در این پست نمونه‌ای متفاوت از طراحی در بستر آب را خواهیم دید در بُدروم ترکیه. یکی از فازهای این پروژه طراحی یک مجموعه‌ی جزیره‌مانند در نزدیکی ساحل است، که جمعیت پشتی‌بان آن مردم محلی و توریست‌ها در نظر گرفته شده‌اند. از مهم‌ترین جاذبه‌های توریسیتی ترکیه برای مردم دنیا، سواحل آن است و امثال این پروژه با فهم درستی از این مسئله سعی در تقویت این پتانسیل دارند. این مجتمع ساحلی دارای دو تراز ارتفاعی است که طبقه‌ی مربوط به فعالیت‌های تجاری آن در تراز منفی یک واقع شده است. فضاها با کاربری‌های گوناگون هم‌چون بازار، رستوران، هتل، فضای ورزشی و اداری و فضای تعمیر و بستن قایق‌ها با طراحی متناسب با اقلیم و هویت بصری و سنتی ترکیه طراحی شده‌اند. نماها به صورت یک‌دست از سنگ تراورتن پوشیده شده و در دیواره‌ها و سقف‌ها گشوده‌گی‌هایی درتناسب با شرایط اقلیمی و ایجاد دید به محیط پیرامون در نظر گرفته شده است.

در طراحی فضا برای بچه‌ها چه‌قدر به نیازهاشان و به موانعی که سر راه خلاقیت‌شان می‌گذاریم اهمیت می‌دهیم؟ مرکز کودکان کلمبیا نمونه‌ای است که از سه سال زمان پروژه، تنها نه ماه آن صرف ساخت شده است. این یعنی اهمیت دادن به خانه‌ی دوم کودکان که آینده‌ی جامعه‌ای را شکل می‌دهند. این مرکز علاوه‌ بر کودکان، خدماتی هم به مادران و کودکان شیرخوار ارائه می‌دهد تا این کاربری‌ها در کنار هم مرکزیتی جدید برای شهر ویلاریکا رغم بزنند. کیفیات فضایی متنوع که به کودکان امکان انتخاب و تجربه‌ی چالش‌های گوناگون را می‌دهد، استفاده از مواد بومی و آشنا مثل ساقه‌های بامبو که با طراحی نوآورانه از آن به جای تیر و ستون و نورگیر و دیوار نیز استفاده کرده‌اند، محیطی صمیمی و راحت را به وجود آورده است. برای ارتباط بیش‌تر مرکز با شهر، شرایطی ایجاد شده که کودکان بعضی قسمت‌ها را به سلیقه‌ی خود تزئین کنند و هم‌چنین تمهیداتی که برای استفاده در شب اندیشیده شده است.

شاید مهم‌ترین عرصه‌ی طراحی خصوصا طراحی معماری، نیازهای اصلی و روزمره‌ی زنده‌گی باشد، نیازهایی که گاهی برآورده نشدن‌شان تاثیر زیادی در کیفیت زنده‌گی خواهد گذاشت. در این میان روستاییان و کسانی که دست‌رسی کم‌تری به علم روز و تحصیلات آکادمیک دارند، بیش‌ترین نیاز را به دانش‌آموخته‌گان شهرنشین خواهند داشت. مثلا در این روستا در ویتنام، زمین‌هایی مخصوص کشاورزی در کنار دریا واقع شده و وزش بادهای شدید هر بار کشاورزان را بامشکلات متعددی رو به رو می‌کند. گروه طراح می‌آیند با مواد بازیافتی هم‌چون بطری‌های پلاستیکی و استفاده از نی‌های بامبو به عنوان اسکلت و سازه، بنایی را درمیان این زمین‌های کشاورزی درست می‌کنند که با فرمی شبیه قایق‌های بادبانی ماهی‌گیران محلی، با بادبانی که به جای دریافت باد در مقابل آن ایستاده‌گی می‌کند، از این مشکل می‌کاهند. البته قرار گرفتن بامبوها در جهت افقی و جای دادن پایه‌ستون‌های بتنی در عمق زمین هم به کمک این بادبان می‌آیند. پوشش شفاف دیواره‌ها نیز باعث می‌شود که شب‌ها با روشن کردن چراغ درون بنا، محیط اطراف هم روشن شود و خود بنا نیز زیباتر به نظر برسد. خانه‌ای که حالا هم محلی است برای استراحت کارگران، هم جایی برای پرورش بذر در زمان‌های مختلف و هم مناسب برای حضور دانش‌آموزان و لمس به‌تر کار کشاورزان.

مکان‌های پرجمعیت و متراکمی مانند حومه‌ی شهر توکیو، معمولا چالش‌های جالبی را برای معماران پدید می‌آورند. مساحت محدود برای ساخت، فاصله‌ی بسیار کم با همسایه‌ها و چندین موضوع دیگر که معمار بایستی هم‌زمان به همه‌ی آن‌ها پاسخ دهند. شرکت فلت هاوس، در زیربنایی 27 متر مربعی یک خانه‌ی مسکونی و یک فروش‌گاه بیسکوییت را طراحی کرده‌ است. در چنین بافت متراکمی، مسئله‌ی نورگیری و دید بناها به هم از جمله مسائل مهم در طراحی است، به خصوص که در این خانه، معمار ژاپنی در سه طبقه، هفت تراز ارتفاعی را ایجاد کرده است که در شرایط عادی تامین نور این ترازها کاری سخت خواهد بود. بنابراین شرکت فلت هاوس تصمیم به شکل‌دهی به ساختمان به صورتی نامتعارف و منشوری و استفاده از پنجره‌هایی با فرم‌های شکسته و با برش‌هایی در مقاطع مختلف ساخت‌مان گرفت، بدین ترتیب  که با نورگیری از بالا و بدنه‌ها نور را به تمامی طبقات برسانند.

گاهی با یک عنصر ساده اما فکر شده، می‌توان به کلی کیفیت فضایی را تغییر داد. برای مثال نور و رنگ از ابزارهای کارآمدی هستند که خیلی وقت‌ها به ابن کار می‌آیند. مثلا وقتی می‌خواهیم از نور برای ایجاد کیفیتی خاص استفاده کنیم، خیلی وقت‌ها به سراغ لامپ‌ها و تجهیزات الکتریکی می‌رویم. گاهی راه‌های ساده‌ و کم هزینه‌تری هم برای این کار هست. استودیو اتاق یازده در پروژه‌ای واقع در خلیج الویک در منطقه‌ی تاسمانی، با ایجاد دیواری شیشه‌ای و عظیم، دیدی متفاوت به خط ساحلی ایجاد کرده که یادآور حالت خاص آسمان به هنگام غروب است.