در بعضی افسانه‌ها زندگی انسان‌های نخستین را به روی درختان و مانند حیوانات تصویر می‌کنند. هرچند این تصویر از ابتدای زندگی بشر هیچ اصالتی ندارد و اصولا آن‌چه دانش‌مندان غربی تلاش‌ دارند به زور هم که شده صحیح جلوو بدهند، مدت‌هاست از درجه اعتبار افتاده است اما سودای زندگی بر روی درخت حتی برای بشر جدید هم خیلی زیبا و دوست‌داشتنی‌ست. در زندگی روی درخت یک جور حس یکی‌شدن با طبیعت وجود دارد که بشر صنعتی در کنتراست با زندگی ماشینی خود به صورت فزآینده‌ای به این احساس نیاز دارد. برای همین مسابقاتی نیز گاه‌به‌گاه معطوف به حل این مناقشه برگزار می‌شود.

دفتر طراحی پندا در طرحی که برای مسابقه‌ای با همین موضوع ارائه داده است با استفاده از ترکیب یک سازه‌ی مثلثی بومی امریکای لاتین با استفاده از پروفیل‌های چوب بامبو و ترکیب توسعه یافتنی مدولارها در راستای ایجاد یک فضای مسکونی روی درختان تا چندین طبقه فضای معماری، به نوعی تصور ما را از خانه درختی توسعه داده است. خانه‌های درختی آینده می توانند در عین ترکیب‌شدن با درختان سازه‌هایی محدود و یک طبقه نباشند.

 چینی‌ها اولین مجموعه آپارت‌مانی را با تکنولوژی پرینت سه بعدی ساختند. شرکت وین‌سان که پیش از این نیز رکورد ساختن ۱۰ ساخت‌مان دویست متر مربعی را در ۲۴ ساعت داشته است، این بار ساخت‌مانی ۵ طبقه را با این تکنیک و با ویژه‌گی‌های خاص به اتمام رساندند. آن ها با استفاده از مصالح بازیافتی و افزودنی‌هایی خاص، سفت‌کاری‌ و حتی تزئینات این دو بنا را توسط پرینت سه بعدی لایه به لایه ساخته‌ و آن‌‌ها را در قالب قطعات پیش ساخته در محل ساخت روی هم سوار کرده‌اند. بنا به گفته‌ی وین‌سان استفاده از این شیوه موجب صرفه‌جویی بالای پنجاه درصد، در هدر رفت مصالح، زمان پروژه و حقوق کارگران می‌شود. کار کردن با این تکنیک، شکل‌ دادن به مصالح گوناگون را آسان‌تر می‌کند و بنای ساخت‌مان‌ها را به شیوه‌ی پیش ساخته بیش از پیش امکان‌پذیر می‌کند. انعطاف پذیری و تسلط زیاد انسان بر روی این دست‌گاه امکان ساخت‌های طربف و ایجاد گشوده‌گی ها و بر‌آمده‌گی‌ها را به راحتی به طراحان می‌دهد. مثلا در همین ساخت‌مان‌ها شرکت سازنده برای عبور تاسیسات از درون دیوارها به شیوه‌ای کاملا طراحی شده در داخل دیوارها گشوده‌گی ایجاد گرده. علاوه بر این‌ها باید کم‌تر شدن خطرات و مزاحمت های کارگاه‌های ساخت‌مانی را به مزیت‌های پیش‌ساخته‌گی افزود.

محفظه‌های حمل بار که معمولا آن‌ها را به‌ منظور انتقال اجناس بین کشورها بر روی کشتی سوار می‌کنند، به خاطر کارکرد صنعتی و به دور از فضای زنده‌گی‌شان، دارای ساخت و طراحی حداقلی هستند. بنابراین آن‌ها را ارزان، سبک، در ابعادی قابل حمل و مقاوم در برابر نیروهای ثقلی می‌سازند. در سال‌های اخیر پروژه‌های معماری زیادی را دیده‌ایم که از این اتاقک‌های مدولار در طراحی بهره جسته‌اند. ساخت سریع و ارزان و ابعاد انسان‌وار این کانتینرها آن‌ها را برای معماران جذاب‌تر کرده است. اما مسلما چنین محصولاتی دارای ایراداتی مهم هستند چرا که برای زنده‌گی کردن طراحی نشده‌اند. در ده پروژه‌ی برتر سال ۲۰۱۴ از نگاه دیزاین بوم، ایده‌هایی را خواهید دید که به بعضی از این ایرادها پاسخ گفته‌اند.

گروه طراحی دالیان واندا، با بهره‌گیری از عناصر سنتی چینی، سالن تئاتری را در شهر ووهان طراحی کرده اند. سالن تئاتر هان‌شو که بخشی از یک پروژه‌ی بزرگ شهری است، مرکزیت فرهنگی هنری پروژه را عهده دار است و به همین دلیل نمود خارجی آن در این محدوده اهمیت خاصی داشته است. ساختار کلی بنا شبیه به فانوس‌های قرمز و تاریخی چین است که اسکلت آن با ساختاری انعطاف‌پذیر قابلیت باز و بسته شدن داشته است. نمای ساخت‌مان نیز پوشیده شده از دیسک‌هایی فلزی است که مانند پیکسل‌های یک صفحه نمایش می‌توانند تصاویر گوناگونی را با نورپردازی در نمای ساخت‌مان ایجاد کنند. این دیسک‌ها نیز به گفته‌ی طراحان برگرفته از صفحاتی نام «بی» در تاریخ چین است که نماد حرکت به سوی آسمان بوده‌اند.

 یک کار آموزشی و پژوهشی برای دانش‌جویان ‌AA لندن. شرکت‌کننده‌گان این کارگاه، در جنگلی پوشیده از درخت پاویونی را ساختند که علاوه بر ایجاد فرمی برگرفته از طبیعت، تلفیق تکنولوژی و ساخت را هم در دوره‌ی دانش‌گاه‌شان تجربه کنند. ایده‌ی آن‌ها برگرفته از ریشه‌های درهم تنیده‌ی درختان است. ریشه‌هایی که در این طرح، در نقطه‌ای حاص بالا آمده‌اند و در ظاهر گنبدی طبیعی را شکل داده‌اند. آن‌ها به کمک الگوریتم‌های کامپیوتری و نرم‌افزارهای سه‌بعدی، فرم و سازه‌ی این پاویون را مدل کردند و پس از ساخت نمونه‌های اولیه، ساخت آن را در مقیاس واقعی نیز تجربه کرده‌اند. 

ارتباط با گیاهان و رسیده‌گی به آن‌‌ها شاید از نیازهای یک انسان باشد که در عصر حاضر مغفول مانده است. تفاوت است میان پروش دادن یک گیاه با زمانی که افراد تنها مصرف کننده‌‌ی آن هستند. آنتونیو اسکارپونی برای یادآوری دوباره‌ی این موضوع به شهرنشینان گل‌خانه‌ای را طراحی کرده، که در ایست‌گاه‌های شهری برای دقایقی مردم را با گیاهان سرگرم می‌کند. در مکان‌هایی مثل ایست‌گاه اتوبوس، فضای بازی کودکان و حتی مدارس، این اتاقک‌ها با حفظ گیاهان در مقابل گازهای سمی هوا و حیوانات، زمینه‌ای را برای ارتباط بیش‌تر مردم با گیاهان فراهم می‌کنند. برای آب‌رسانی طبیعی به گیاهان، طراحان محفظه‌ای ۵۰۰ لیتری را بر بام این اتاقک قرار داده‌اند که به شیوه‌ی قطره‌ای آب را به آن‌ها می‌رساند و با پر شدن محفظه، پرچمی قرمز رنگ بر بالای نمایان می‌شود. طرح اسکارپونی از لحاظ ایده‌هایی که به خودگردان بودن این گل‌خانه منجر می‌شود حائز اهمیت است، اما بعید نیست که چنین کاربری‌های کوچکی در ارتباط با فضای نامتجانس پیرامون‌شان متروکه رها شوند. 

ساختمان‌های علوم نوعی دانش‌سراهای عمومی هستند که با هدف انتقال ساده دانش به مردم و عموم جامعه ساخته و اداره می‌شوند. برای همین روی‌کرد فرم‌پردازی شایع در معماری این گونه بناها روی‌کردی پاپ است. طراحان با استفاده از فرم‌های الهام‌بخش علمی با ابعاد بزرگ‌تر به سراغ حل چالش فرم‌پردازی این گونه بناها می‌روند. فرم‌های کیهانی، زیراتمی، سازه‌های نوین و .... از شایع‌ترین این نمادها هستند. این میان یک ساخت خوب و شناخت درست مصالح ساختمانی و ترکیب‌های آن‌ها شاید بتواند تا حدودی این نگاه پاپ را تعدیل کند.

طراحان آرک‌ویو با انتخاب فرمی نمادین برای طراحی یک مرکز علوم اما با استفاده از فلز پوشش نداده شده و ترکیب پرکنتراست آن با یک گنبد کروی سفید رنگ در مرکز بنا تلاش داشته‌اند تا در عین نمادین و علمی بودن ساختمان برای مردم نوعی آیکون قابل قبول معمارانه برای شهر به ارمغان بیاورند.

 تا چند روز دیگر سال ۲۰۱۴ هم به پایان می‌رسد و در کنار سایر آمارها و ارزیابی‌هایی که منتشر می‌شود، در عرصه‌ی طراحی نیز سایت‌هایی به انتخاب به‌ترین‌ها در سال گذشته دست می‌زنند. سایت دیزاین‌بوم از میان پروژه‌های مجتمع‌های مسکونی‌ای که در این سال منشتر کرده است، ده اثر را برگیزیده و آن‌ها را بازنشر کرده است. در میان این پروژه‌ها روی‌کردهایی مانند وارد کردن فضای سبز و نور طبیعی به فضاهای مسکونی و توجه ویژه به فضاهای شهری از معیارهای اصلی انتخاب‌های دیزاین بوم بوده است. 

برای طراحی بنای یک شرکت مدیریت زباله و فعالیت‌های زیست محیطی، طی برگزاری مسابقه‌ای، شرکت بیعة از دفتر زاها حدید دعوت کرد که این مجموعه را برای‌شان بسازند. سایت مجموعه در بیابان‌های شارجه واقع است. جایی که شاید عمده‌ترین و شاخص ترین تصویرش در ذهن مردم، تل ماسه هایی است که از ردیف های روی هم انباشته‌ی خاک تشکیل شده‌اند. دفتر حدید با انتزاع این قله‌های ماسه‌ای، مجموعه‌ای از سازه‌هایی شبیه به آن‌ها را طراحی کرده که در عین حال ساخت‌مان‌ها را در مقابل طوفان‌ شن محافظت می‌کنند. آن‌ها نورگیرهای غیر مستقیم را به شکلی در بنا گتجانده‌اند که از تابش های تند منطقه جلوگیری شود و هم‌چنین بتوان چشم‌‌انداز وسیعی به طبیعت اطراف ایجاد کرد. مجموعه ی مرکزی بیعه در خود  فضاهای مانند فضاهای آموزشی، اداری، کنفرانس و گالری را جای داده است.