قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
هیچ کس نمی پرسه چرا این طور باید پیش بریم که جا کم بیاریم!
کمبود زمین و توسعه سریع بشری نیاز به طراحی های کم‌جا و منعطف رو هر روز بیشتر می کنه؛
در این پست بیست و چهار اتود نوآورانه از طرح‌های کم‌جا رو با هم می بینیم.
از این کار خیلی درس می شه آموخت. با وجود اون که هنرمند ابزار بیان رو عوض کرده و حتی به ابزاری متناقض با شیوه‌ی بیان اصلی رسیده، یعنی بر خلاف بیان لطیف آثار نقاشی چینی با میخ (!) اقدام به نقاشی کرده، اما تونسته لطافت آثار مرجع رو در کار به دست بیاره. این طوره که اصالت با خواست و نگاه هنرمنده نه
تجربه فضاهای به شدت متفاوت در معماری، تنها از دست معمارهایی آوانگارد برمیاد که جرات داشته باشن! و البته همراهی کارفرما بی‌شک لازمه و تعیین کننده
نمی خوام بگم لزوما این طور جنگولک بازی ها خوبه، اما وقتی می بینم با ایده هایی ساده و ارزان می شه خیلی متفاوت به تجربه هایی جدید و استفاده های جدید دست پیدا کرد، حیفم میاد تشویق نکنم.
برای فضاسازی های داخلی طراحی مدولارهایی که هم موتیف‌های سنتی رو در خودشون داشته باشن هم کاربرد روشنی رو بتونن پاسخ گو باشن ، خیلی زیاد می تونه خوب و دوست داشتنی باشه و با استقبال روبه‌رو بشه. حتی نمونه هایی صنعتی و قابل تولید کارخونه ای هم می تونه در وضعیت فعلی معماری کشورمون سبک ساز و جریان ساز باشه
این مدت (حدود یک ماه قبل که این پست در انتظار انتشار بود) هر بار سعی کردم تفسیری مثبت و در ستایش هنر کلاسیک از این کار به دست بیارم باز می بینم نمی شه
هر طور این کار رو تفسیر می کنم نوعی شوخی یا حتی طعنه یا هجو صلابت و اقتدار و سرسختی معیارهای زیباشناسی و عناصر هنری معماری کلاسیکه
ستون‌های بلند این نمای کلاسیک ساختمان مرکزی دانشگاه UCL در لندن، به جای تارهای یک دار بافندگی، توسط پودهای پارچه‌ای به هم بافته شدند واگر چه پوششی خوب برای آفتاب مستقیم ایجاد کردند و ترکیب خوبی از نور و سایه رو برای بنا به وجود آوردند اما ارزش‌های نمادین و نشانه‌های نهفته در کار هم باید مورد توجه قرار بگیره
یه اثر اعجاب آور و البته پرخرج از فضاسازی های دیجیتالی که جدیدا خیلی زیاد مد شده
غرفه ی شرکت هیوندا در نمایشگاهی اخیر که در اون هزاران تایل مانیتوری به طوری فضا رو پوشش دادن که به کمک کامپیوتر می شه اون‌ها رو عقب و جلو کرد و با استفاده از ترکیب نور و سایه و تصویرهای دیجیتال موقعیتی استثنایی از تجربه ی فضا ایجاد کرد.
کار کمی تا قسمتی گران تموم می شه و خیلی توصیه نمی کنم به دوستانم که به سمت ایده هایی این چنین برین :) ولی دیدنش لازمه!
غرفه روسیه در دوسالانه ونیز 2012 یکی از ویژه‌ترین های دوسالانه بود. کل فضای غرفه که از چند تالار با شکل‌های مختلف تشکیل شده، با بارکدهای QR پوشانده شده و هیچ چیز اضافه ای در فضا به چشم نمی خوره!
شما با حضور در این غرفه بدون یک آشکارساز دیجیتال هیچ چیز نمی تونین ببینین اما همین که دوربین موبایل هوشمندتون رو روشن می کنین و شروع می کنین به اسکن کدهای کیو-آر موجود متوجه روایتی عمیق در آجر به آجر این غرفه می شین.... روایتی از تاریخ و تمدن روسیه
این یعنی منتهای همراهی با عصر توسط معماری؛ معماری ای که فرزند دنیای پیش‌روی دیجیتاله......
-------
یک نکته.
از کجا معلوم تمام ذرات عالم هم دارای کدهایی مخصوص نباشن که آشکارسازی خاص تنها بتونه اون‌ها رو نشونه بده!؟ برای منکران حقیقت بگید این امکان رو.....
یک فستیوال معمارانه در مونتپلیر فرانسه که مجموعهه از اینستالیشن های ارزشمند فضاسازانه رو در خودش جا داده.
برخی از این اتودهای نمایشگاهی می تونن برای بروبچه فضاساز و معمار کلی ایده خوب به همراه داشته باشن
این پوشش آویز، به نوعی نسبت به رفتار مخاطب‌هایی که در زیرش قرار می گیرن عکس العمل نشون می ده و یه جورایی زنده ست.... کاری دانشجوییه که به عنوان تمرین درسی انجام شده
این فضای عظیم سه هزار و دویست مترمکعبی که در بالاترین نقطه ارتفاعی معادل هشت متر داره بدون استفاده از فلز یا استراکچر صنعتی که تنها و تنها با الگویی حصیری و از الیاف طبیعی بافته و تنیده شده...
این یعنی ظرفیت عظیم مواد طبیعی. ظرفیتی که خیلی راحت از کنارش عبور کردیم و خودمون رو محتاج صنعت نو و مواد و متریال جدید کردیم. به راستی چه نیازهای جدی ای که توسط یک چنین الگویی و با چنین ساختی توسط بامبوی طبیعی برآورده نمی شه اما ما به سمت متریال های صنعتی نفتی و معدنی سوق داریم و معمولا اولین جوابی که برای حل مسائل در ذهن مون میاد با استفاده از اون‌طور متریال‌ها ست...
