در اقدامی جالب و عجیب و البته به نظر من خیلی زیاد پرحرف و پرنکته، یکی از نقاشی‌های گرافیتی دیواری Banksy از دیواری که کشیده‌شده تمیز داده شده و به حراج گذاشته شده! اگرچه اول بار که می بینی این کار رو واقعا اذعان می‌کنی که تراز کار هنری خیلی بالایی داره و کلی حرف و حدیث سیاسی و هنری رو با هم آمیخته کرده و کلا از سایر گرافیتی‌ها سر و گردنی بالاتره اما خب به هر تقدیر به حراج گذاشته شدن یک اثر نقاشی گرافیتی که اساسا با سیاقی مردمی و بدون بحث‌های مالی خلق می‌شن و عموما نگاهی پاپ و انتقادی دارن امری تازه و عجیبه. حالا دقیقا معلوم نیست صاحب این اثر کیه؟ آیا خود Banksy ناشناسه!؟ :) یا مثلا صاحب ساختمانی که دیوارش میزبان این اثر شده؟‌یا دولت و شهرداری حتی؟؟؟

این اثر ویژه یکی از مشهورترین کارهای دیواری Banksy هست که در اون یک کودک کار در حال دوختن پرچم‌های انگلستان با چرخ خیاطیه و ریسه‌ی پرچم‌ها از دل دیوار بیرون زده و روی دیوار کشیده شده.... اثر در عین اون که به یک نگاه ماننده جشن‌های شادی و استقلال ملل، ملیت و دولت انگلستان رو با غرور مطرح می‌کنه اما در پس پرده ریشه‌های این ملیت رو در بهره‌کشی از کودکان کار تصویر می‌کنه. مانند غالب کارهای Banksy، قوی، انتقادی و تند و پر از حرف و حدیث.... 

اگه یادتون باشه خیلی قبل با هم مجموعه‌ای از بازنمود‌هایی عینی از کارهای Banksy که توسط نیک استرن طراحی شده‌بود، دیده بودیم. اون جا توضیحات اندکی در مورد Banksy دادم. در ابتدای این پست که چند تا از کارهای شهری این هنرمند(ها) رو می‌گذارم دوباره چند خطی در موردش می‌نویسم. قریب به شاید بیست سال قبل تا به کنون، مجموعه آثاری گرافیتی بر روی دیوارهای شهری اول در شهر بریستول انگلستان و آرام آرام در برخی جاهای جهان نقش می‌بندن که به واسطه‌ی سبک واحد و حال و هوای مشابه و البته نگاهی تقریبا نزدیک در پشت همه‌ی کارها و از همه مهم‌تر امضایی مشابه، گمان اون می‌ره که یا توسط شخصی واحد یا توسط گروهی افراد که مشی واحدی دارند طراحی می‌شن. امضای پای همه این کارها Banksy که امروزه به عنوان نام این هنرمند پذیرفته شده! 

Banksy در عموم کارهاش (یا کارهاشون) نگاهی انتقادی مانند همه کارهای گرافیتی دارند و بیانی گرافیکی که نسبتا خاص اون‌هاست اما چیزی که اون‌ها رو از خیلی از گرافیتی‌ها جدا می‌کنه، ایده‌های جالب و نگاه‌های نو و حتی انتقادهای تیز اما هوش‌مندانه ست. تقریبا هم در نگاه Banksy به همه چیز انتقاد وجود دارد. از سیاست تا عرف و فرهنگ. و البته بنا بر رخ‌دادهای روز آثار خاصی از این هنرمند عرضه می‌شه که گاهی انگلستان و به خصوص بریستول رو شوکه می‌کنه.... امروزه تقریبا این هنرمند به عنوان یکی از اهالی خانواده هنر ، هرچند ناشناخته! شناخته می‌شه.

در گذشته نوشتن با دست و قلم و پر و البته سنت‌ها و رسوم خاص و شان خاص و مرتبه و جایگاه خاص ... خلاصه نوشتن سنت‌هایی داشت و آدابی. از زمانی که نوشتن با ماشین‌های تحریر و بعد هم رایانه‌ها باب شد این سنت‌ها آرام آرام تغییر کردند و البته فراخور ابزارها هم تعییر کردند. حالا به روزگاری رسیدیم که نوشتن اندیشه تبدیل شده به کامنت‌های سراسر بی مفهوم شبکه‌های اجتماعی یا حتی همین تعریض‌های بی نظم و بی‌پروای بنده بر طرح‌های ملت! :) خلاصه ابزار تاثیرات انکارناپذیری بر ما داره و کسانی که فکر می کنن می‌تونن هر ابزاری رو به درمان هر دردی بزنن خوش خیالن!

نقاشی و طراحی اگرچه به واسطه‌ی هجوم تکنولوژی به وادی هنر این فرآیند رو نه تدریجی که آنا طی کردند و امروزه طراحی های دیجیتال چنان جای طراحی و نقاشی رو گرفتن که نمی‌شه روندی تدریجی رو درست این میان دید اما اگر قرار بود مشابه وادی نگارش و قلم‌زنی سیری هم برای نقاشی طی می‌شد شاید این میان یک ماشین تحریر نقاشی هم جا داشت!

یک ایده رویایی! ماشین تحریری که به جای حروف سربی لکه‌های رنگی بر روی کاغذ می‌گذاره و نقاش می تونه نقاشی رو از بالا به پایین پیمایشی نقاشی کنه! این ایده بی نظیر توسط نقاشی به نام تری کالاهان داده شده  و نمونه ای اولیه هم از این ایده درست کرده. به نظرتون نقاشی با چنین وسیله‌ای به چه سمت و مسیری خواهد رفت!؟

خیلی از ما تا به حال از انگشت‌هامون به عنوان یک کارکترهای انسانی استفاده کردیم و با رنگ کردن و چشم و ابرو کشیدن براشون اون‌ها رو جان دادیم. فکر می‌کردین یک انگشت انسان چقدر می‌تونه ظرفیت شخصیت‌پردازی متفاوت داشته باشه؟

در مجموعه زیر چهره برخی از آدم‌های مشهور یا کارکتر‌های تیپیک رو در قالب انگشت‌های دست می بینیم. شخصیت‌هایی که تنها با تغییراتی اندک در فرم چشم و دهان و ترکیب‌های متفاوت رنگی و البته به تکنیک گرافیک رایانه‌ای خلق شدند.

رنگ‌هایی به صورت محلول در نشاسته غلیظ می ریختیم و با شونه یا وسایل دیگه به محلول غلیظ نشاسته حرکت‌های به خصوص می‌دادیم. با ایجاد شدن الگوهای جذاب بین توده‌های رنگی، وقت اون بود تا کاغذ گلاسه‌ای رو روی محلول قرار بدیم و بعد با هنرمندی خاصی بلندش کنیم..... یادش به خیر، کاغذ ابروباد درست کردن کلاس‌های هنر دبستان و راهنمایی....

مایکل زویدیس در این کلیپ تصویری جذاب از همون روش نوستالژیک کمک گرفته انگار... حرکت عجیب قطره‌های رنگی در مایعی غلیظ و سنگین. البته انگار اون برای برخی از رنگ‌هاش از متریال‌های طبیعی استفاده کرده باشه

برخی از هنرمندها بیشتر از جوهرهای هنری، روی انجام کارهای متهورانه برای ابراز وجود هنری خودشون حساب می‌کنن.

این طور افراد بیشتر به درد کتاب گینس می خورن تا گالری‌ها و یا محافل هنری؛ اما به هر تقدیر نمی‌شه نادیده گرفت دقت و فن بالایی که این جناب رودریگرز به وسیله‌ی اون تونسته یک چنین اثر بزرگ مقیاسی رو در روی زمین ایجاد کنه؛ و البته نحوه‌ی تعریف سایه روشن‌ها در کار هم قابل توجهه.

سری عکس‌های زیبا "مارتین کلیماس" عکاس آلمانی، نقاشی‌های "جکسون پولاک" رو به خاطر میاره، منتهی این‌بار به صورت سه بعدی. آخرین آثار این هنرمند، عکاسی از رنگ‌های مایعی هستند که روی پارچه‌ی کشیده شده‌ای قرار گرفتند. با پخش کردن موسیقی‌هایی نظیر" باخ " و " بتهون " پرده‌ی کشیده شده به ارتعاش در میاد و رنگ‌ها رو به اطراف پراکنده می‌کنه. حاصل ثبت این منظره عکس‌هایی زیبا و غیرقابل تصوره که می‌تونید نمونه‌هایی از اون‌ها رو توی این پست ببنید.

چه کسی باور می‌کنه پابلو پیکاسو در 1949 یعنی در زمانی که ره‌یافت‌های جریان مدرن در هنرهای تجسمی داشت دیگه تثبیت می‌شد، نوآوری ای رو به کار برده که هنوز هم که هنوزه برای هنرمندها نوآوری به حساب میاد!!؟ به شخصه تا قبل از دیدن این تصاویر عجیب از پیکاسو فکر می‌کردم نقاشی با نور از جمله دستاوردهای سال‌های اخیره هنرمندهاست که در نتیجه شکوفایی و همه‌گیر شدن تکنولوژی های وابسته به نور به ظهور رسیده.

دو چیز در آثار نقاشی نور پیکاسو جالب توجهه. یک این که دوستی پیکاسو با یک رفیق عکاس (جان میلی) در اون سال‌ها منجر به چنین تجربه‌هایی شده. و دوم این که تصویرهایی که پیکاسو طرح نور زده دارای هویت‌هایی مشابه با آثار نقاشی او هستند. یعنی به دست آوردن ابزاری نو و تحت تاثیر اون قرارگرفتن پیکاسو رو از نگاه هنرمندانه ش دور نکرده!

توماس براون، در این مجموعه عکس تولیدی، سعی داشته تا به گونه‌های مختلف و با به کاربردن متریال‌های گوناگون، به شکل‌های متنوعی فرم دایره رو تجربه کنه. به این ترتیب با استفاده از موقعیت‌ها و حالت‌های مختلف آزمایشگاهی و بازی با دما و سرعت و فشار و حرکت سیال ها و .... و البته به کاربردن رنگ، به دایره‌هایی ناکامل دست پیدا کرده که در مواردی از ویژگی‌هایی دیدنی برخوردار شدند.

به نظر یکی از لازمه‌های هنرمندی همین تجربه کردن و عادی قلم‌داد نکردن تجربه‌هاست؛ هرچند در برخی تجربه‌ها نظیر این کارهای براون، چندان هم به اثری هنری منتج نشه

تا حالا به حرکت یک توپ بازی و الگوهایی که در حین حرکت ش در طول بازی از خودش به جا می‌گذاره دقت کردین؟! مثلا یک توپ پینبال در حرکت‌های سریع و گاهی غیرمنتظره ش. 

آشکارسازی و ثبت این حرکت‌ها توسط Sam Van Doorn منجر به خلق تابلوهایی هیجان انگیز و متفاوت شده. هنرمند به جای اون که قلم‌مو برداره و تصویری از سر تعمد نقش بزنه شروع به بازی می کنه و این بازی اونه که دست آخر الگوی تابلوی حرکت‌ توپ رو نقاشی می کنه. نقاشی ای که ماشین پینبال اون رو نقش زده و تصادف و اندکی هم قصد نقاش.

چه می شه گفت به چنین نقاشی هایی؟