قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
قبل از این که ادامه پست رو ببینین متوجه می شین این تصویر چیه؟
کلی که بیشتر از مجموع اجزاست و جزهایی که از صفات جزئی خودشون خارج شدن و فدای کلیت شدن.
حالا به این پست کاری ندارم اما این خالی شدن از فردیات و ذوب در چیزی کلی تر خودش چیز عجیبیه....
این کار به من نشون داد در همین ماژیک‌های ساده هم قدرت بیانی هست که تابه حال ازش بی اطلاع بودم!
کار در یک پرده شهری جهانی رو رقم زده که مجموعه ای از بناها و مکان های آیکونیک امروز جهان در قالب یک شهر هستند.
![Global City Wall by Deck Two 1 Artistic Global Urban Space Vision On A New York Kitchen Wall [Video]](http://cdn.freshome.com/wp-content/uploads/2012/06/Global-City-Wall-by-Deck-Two-1.jpg "Global-City-Wall-by-Deck-Two-(1)")
نقاشی با اثر فنجون قهوه! چیزی که به طور طبیعی یه کثیفی یه چرک تلقی می شه!
سوای این تذکر خوب که در چنین کاری وجود داره، اصولا یکی از چیزهایی که در عصر جدید کاری هنری رو اعتبار و اعتنا می ده برخورداری از سبک و روشی نو برای بیانه. "نو" بودن و ابداع شاید در هیچ زمانی به ماننده عصر ما این میزان معتبر و شایسته احترام نبوده باشه
مجموعه خوش‌نویسی لاتین.
این مجموعه رو از این جهت این جا می‌گذارم که آدم در برخی از کارهاش مخصوصا کارهای ابتدای پست حال و هوای خطاطی فاخر خودمون رو حس می کنه و در برخی کارهای پایانی حال و هوای خوش‌نویسی سنتی شرق آسیا رو .... خب این خیلی جالب بود برای من. هنوز هم فکر می‌کنم خطاطی ایرانی عربی چیزی منحصر به فرده اما قبل از دیدن این پست فکر نمی‌کردم چنین ظرفیت هایی در حروف لاتین وجود داشته باشه!
حرکت‌های سریع قلم مو و محو کردن جوهر در تصویرپردازی و نقاشی سنتی چین و ژاپن با مستحکم شدن آیین های رمزی و به خصوص آیین بودایی ذن در چین و بعد از اون انتشار اون در ژاپن خیلی متداول بوده و به نوعی تمرین و ممارست معنوی برای رسیدن به بیشترین القای معنا از طریق کم‌ترین تلاش‌ها خودآگاه به حساب میامده.
Rola Chang با کاربرد خوب و حرفه ای این گونه حرکات تصویرسازی های فوق‌العاده پربیان و احساسی رو البته با نگاهی کمیک و امروزی خلق می کنه که گرچه معرفت شاعرانه ای رو متبادر نمی کنه مانند نمونه های سنتی اما قدرت بیانش رو از اون ها به میراث برده.
این روزها که بهار طبیعت با تمام قدرت داره مبارزه می کنه تا جای خودش رو میون سرما و زمستون باز کنه، این روزها که تهرون خودمون به خاطر همین بهار داره از دود و شلوغی و ترافیک خلوت می شه و آسمونش بر خلاف تمام سال آبیه، این روزها خیلی آدم دعا می کنه روزی رو که بهار سرتاسر زمین رو فرابگیره....
امروز جمعه، روزیه که وعده داده شده روزی بهار از اون آغاز می شه...
این مجموعه تصویرسازی Paradise Parking قدرت طبیعت رو به رخ می کشه انگار، اون قدر که می تونه حتی ناجورترین و ناسازترین دست‌ساخته بشری یعنی اتومبیل رو هم در خودش هضم کنه و پذیرا باشه.....
این مجموعه کاراکترها که توسط این جناب راپونزا به صورت دیجیتال نقاشی شدن به لحاظ تکنیک نقاشی دیجیتال از تراز بالایی برخوردار بودند و گفتم به عنوان نمونه نقاشی دیجیتال در یانون دیزاین این ها رو بذارم. اما این کیفیت بالا تنها دلیل گذاشتن این کارها نیست.
جمله این کارها پرتره بودند اون هم پرتره از شخصیتی اسطوره ای به نام نینجا که در فرهنگ شرقی قهرمانی خیره اما در صورت تبدل یافته ی غربی‌ش به وضوح شرارت به اون افزوده شده. سوالی هست که مدت ها در ذهنم می گذره و دوست دارم اگر دوستان نظری دارند چه در جواب این سوال و چه در رد گمان من حتی، برامون بگن. مخصوصا دوستانی نظیر صادق که هم دستی در آتش این جورکارها دارند و هم هرچند وقت یک بار در بلاگ های خوب‌شون برامون از چیزهای مختلف می نویسن.
چه انگیزه ای منجر می شه دیجیتال آرتیست ها به دنبال خلق شخصیت های افسانه ای شرور برن؟ و هر روز هم این مساله جدی تر و همه‌گیرتر می شه...
چی جذابه براشون؟ اگه به دنبال پیاده کردن فن هستند خب چرا همین فن رو در صورت های خیر پیاده نمی کنن؟
اصلا بگذارین کلمات خیر و شر رو هم کنار بگذارم.
چرا این ها مدام از جنایت و کشتار و خشونت و اعمال جنسی و دشمنی و جنگ و خون و خون‌ریزی و سلاح و تاریکی و تیزی و ... حرف می زنن؟
برای دوستانی که مدام مجبورن قلم‌موهای با سایزهای مختلف بخرن تا جواب نیازهای کارشون رو بده، این اتود می تونه اتودی امیدبخش باشه و احتمالا برای کارخونه های تولیدکننده برعکس اتودی نامطلوب.
قلم موی مدولاری که می شه با تنظیم تعداد مدول‌هاش سایزش رو تغییر داد.
جناب ونگوگ که معروف حضور همه مون هستند یک تابلو دارند به نام شب پرستاره که خب ماننده باقی آثار او از بیان و سبکی امپرسیونیستی یا به تعبیری دقیق‌تر پست--ـامپرسیونیستی بهره می بره و یکی از نمادها و شاخص‌های هنر مدرن اروپا به حساب میاد.
هرچند ونگوگ این تابلو رو در بیمارستان روانی و در حال بستری و تقریبا یک سال قبل از خودکشی ش! ترسیم کرده، اما هیچ کدوم از این چند خبر نتونسته ارزش‌های هنری تابلوی شب پرستاره ونگوگ رو در ذهن و نگاه منتقدان هنر پایین بیاره. حالا دیگه ارزش‌گذاری با خودتون! یا تابلوی شب پرستاره به واقع شاه‌کاره یا ذهن و نگاه منتقدان هنر معاصر رو باید هم‌جوار ونگوگ -حتی- در همون تیمارستان بستری کرد..... ارزش‌گذاری واقعا با خودتون چون می دونم سخت کسی می تونه به یکی از این دو طرف حکم بده، هرچند غالب دانشجوهای آکادمیک رشته های هنری نظیر بنده به اولی حکم می دن و غالب مردم به دومی . و این دوگانگی هم در خودش دوباره دو تحلیل داره :)) همه چی فرکتالی در خودش به دو تحلیل تقسیم می شه و بهتره سررشته رو رها کنم :)))
خب! به مدد جریان هنرهای دیجیتال، تابلوی شب پرستاره ونگوگ به صورت تعاملی (interactive) ایجاد شده. کافیه دست بر روی اون بکشین تا شب های پرستاره جدیدی خلق کنین.
فیلم موجود در پست رو مشاهده کنین.
