یکی از رسم‌های نیک هیئت هنر در نه سال گذشته، توجه به تصویرسازی و تجسم هنری حماسه عاشورا در قالب کارگروهی ویژه با نام کارگروه تصویرسازی هیئت هنر است. نذر شب هشتم، نام کارگاه و مسابقه‌ی تصویرسازی‌ بود که به همت کارگروه تصویرسازی هیئت هنر و خانه طراحان انقلاب اسلامی، در ایام محرم امسال برگزار شد. در این کارگاه که به نظارت و مدیریت دکتر پروانه دلفانی برگزار شد، هنرمندان در طول سه روز با تجربه‌ها و نگاه‌های متفاوت هر کدام از سویی به حماسه عاشورا نزدیک شدند و دست آخر آثاری که توانستند به موعد زمانی مشخص برسند در مسابقه نیز شرکت کردند و به پنج اثر برگزیده جایزه‌ی کمک هزینه‌ی سفر کربلا اهدا شد...

در آثار تصویرسازی عاشورایی دو روی‌کرد بازنمودی و تمثیلی روی‌کردهای پرکاربردتر هستند و روی‌کرد فرانمودی نیز به ندرت مشاهده می‌شود. در بین آثار ارائه شده در کارگاه نذر شب هشتم نیز بیش‌تر شاهد دو روی‌کرد اول بودیم. به نظر می‌رسد با توجه به آن که واقعه عاشورا مرز زمان و مکان را درنوردیده است و بیش‌ از آن‌که یک واقعه‌ی عینی باشد یک فرهنگ و یک اسطوره‌ واقعی‌ست روی‌کردهای بازنمودی باید مواظبت بیش‌تری در برخورد با آن کنند. شاید گاهی با یک تصویرسازی عینی ذوقی، تصویر روحانی این واقعه بزرگ و بزرگان آن را در ذهن مخاطب مخدوش کنیم.

آثار زیر از هنرمندان مختلف است.

قوچ‌های وحشی در جدیدترین اثرشان که در طول دوره چهل روزه‌ی عزای حسینی در لابی دانش‌کده معماری دانش‌گاه هنر خلق کردند، یکی از تصویرسازی‌های قدیمی و مشهور هیئت هنر را با تکه‌ شیشه‌های رنگی و پارافین جامد در مقیاسی بزرگ کلاژ کردند و دست آخر اثری در ابعاد ۲۵۰ در ۱۸۰ سانتی‌متر را پیش از اربعین حسینی در طی مشارکت جمعی گسترده عرضه کردند.

مانند همیشه قوچ‌های وحشی از اشیای دورریز استفاده کردند. از کاغذهای باطله برای ساخت بوم کارشان و از خرده شیشه‌های مغازه‌های پاساژی متروک برای خرده‌شیشه‌های کارشان. شیشه‌هایی که با رنگ پلاستیک رنگ شدند و به عنوان دانه‌های رنگی روی بوم کار قرار گرفتند.

به گزارش وبلاگ قو‌چ‌های وحشی این اثر با مشارکت بیش از بیست نفر از دانش‌جویان دانش‌کده شکل گرفته است که در این میان بیش‌ترین سهم مشارکت از آن یاسمن صانعی، زهرا جهان‌بخش، زهرا مصدق و علی‌رضا زند بوده است.

با وفات ماندلا سایت‌ها و جریان‌های متعددی به طراحی‌ روی آوردند و نام او را به زبان تصویر و تصویرسازی زنده کردند. برخی به طعنه و طنز اما بیش‌تر به احترام و یادآوری. مجموعه زیر را جمع مناسبی از این حرکت دیدم که به احترام ماندلا و یک عمر تلاش‌ش در راه هدف‌های انسانی و آزادی‌خواهانه او منتشر می‌کنم. 

آثار رسیده به مسابقه‌ی یانون‌دیزاین طبق وعده این روزها در حال داوری‌ست و با اتمام داوری اساتید هیئت داوران، مطابق برنامه در روز ۲۰ آذرماه و در حاشیه‌ی جلسه ۱۵ حلقه هنر، مراسم اعلام نتایج و اهدای جوایز خواهد بود. اما دبیرخانه مسابقه به منظور شفاف‌سازی و نیز بالابردن مشارکت شما دوستان عزیز، تصمیم به انتشار کلیه‌ی آثار راه‌یافته به مرحله داوری کرده است.

این آثار با معتبر شناخته‌شدن از سوی دبیرخانه به صورت تصویری و بدون نام به اساتید داوری عرضه شده‌اند و حالا با انتشار عمومی شما نیز فرصت دارید تا در کنار اساتید هیئت داوران، پیرامون آثار کامنت عمومی و یا پیام خصوصی بگذارید. یقینا مشارکت شما و گفت‌گوی پیرامون این آثار ضمن کمک به جمع‌بندی دبیرخانه، ما را به هدف اصلی اولیه خودمان یعنی مشارکت جمعی در تصویر آینده شهر ایرانی اسلامی که امروز در ذهن داریم نزدیک‌تر می‌کند.

آثاری که منتشر نشده‌اند به دلایل گوناگونی، نظیر عدم رعایت ابعاد تصویری مسابقه، عدم ارتباط با موضوع، و یا کیفیت پایین فایل تصویر ارائه شده از عرضه به هیئت داوران و راه‌یابی به مرحله داوری بازمانده‌اند. تعدادی از تصاویر نیز با وجود رعایت نکردن تناسبات عددی اعلام شده و تنها به منظور پاس‌داشت تلاش دوستان شرکت‌کننده با لحاظ این امتیاز منفی به داوری رفته‌اند. 

بیش‌تر تابلوهای زیر را حتما تا کنون‌ دیده‌اید. مشهورترین تابلوهای دوران نقاشی مدرن که قریب به سه قرن با تغییرات و رفرم‌های اساسی بازنمودهای عینی رنسانسی را به فرانمودها و بعد هم ساختارشکنی‌ها رساند و پس از آن با شروع نهضت مدرن قرن اخیر به انتزاعی‌ها و سورئال‌ها و .... انجامید. این سه قرن تغییر و تحولات در کنار تغییرات فرمی و تکنیکی با تغییر نگاهی نیز همراه بود که هنر را از بازنمود و توجه به لحظه‌های خاص اشراف به توجه به جامعه و مسائل روزمره و عادی زندگی معطوف کرد.

حالا اگر امثال مونه و ورمیر و ون‌گوگ و بلک و ... حتی پیکاسو بخواهند با همان نگاه معمولی‌شان به زندگی امروز نگاه کنند از روابط انسانی چه چیزی را باید به تصویر بکشند؟ آیا جز این را که هر کس مشغول دیوایس خود است و روابط انسانی را از پس پنجره‌ای مجازی پی می‌گیرد؟؟ مجموعه تابلوهای « هنر هوش‌مند X » اصلاحاتی هوش‌مندانه در تابلوهای بزرگان نقاشی مدرن است که به شدت آن‌ها را با حال و هوای عجیب نسل‌های ما شبیه می‌کند.....

خیلی از ما عادت کرده‌ایم عدم خلاقیت‌مان یا توقف‌ها و سکون‌های‌مان را به پای کم‌بود امکانات بگذاریم. در تجربه‌ی دانش‌گاهی‌م بیش‌تر غرغروها و کسانی که کم‌تر در فعالیت‌های کلاسی و دانش‌گاهی فعالیت جدی می‌کنند سال آخر نشده سودای خارج رفتن‌شان گل می‌کند! چون مثلا آن‌جا امکانات هست و چه و چه.... غافل از این که این یک فرار از خود محترمانه است. خلاقیت لزوما نیاز به پیچیدگی خاص، مکان خاص یا ابزار و وسایل خاص ندارد. آزمون خلاقیت شما همین است که با ساده‌ترین وسایل پیرامون خودتان چه داستان‌ها و تخیلاتی دارید. 

الکس سولیس تصویرساز آمریکایی برای نمایش خلاقیت خودش یا شاید نشان‌دادن ظرفیت‌های خلاقانه، با وسایل عادی منزل تصویرهای خلاقانه و داستان‌های جالبی می‌سازد. تنها بوسیله‌ی یک بستر سفید و یک ماژیک مشکی ساده!

هنرمند فرانسوی فابین ریوری  که از سال ۲۰۰۷ تا کنون بر تلفیق عکاسی و نقاشی به عنوان یک شیوه تمرکز کرده است، در مجموعه آینه این تلفیق تکنیکی را مبدل به رویارویی واقعیت و رویا کرده است.  حضور رنگ و تاش‌های آب‌رنگ بر مناظر سیاه‌وسفید و عموما دربردارنده خط افقی منحصربه‌فرد،  به بازنمودهایی رویایی انجامیده است. 

آیینه‌گی رویایی رنگ‌ها برای واقعیت سرد و خاموش سیاه و سفید..... 

مجموعه «تصویرسازی‌های مطبوعاتی» عرفان محمدی‌آذر در سیزدهمین جلسه حلقه هنر نمایه شد. توضیحات خوب محمدی‌آذر در مورد تصویرسازی مطبوعاتی، روند و اجرا و مشکلات و فرصت‌ها به خوبی برای تازه‌کارها درس‌آموز بود. خود تصویرسازی‌های محمدی‌آذر هم حال و هوای خاصی داشت. سفیدخوانی‌های حساب شده، کاربرد و هم‌نشینی معقول رنگ‌ها، ترکیب‌بندی‌های متنوع و البته استفاده از تکنیک‌های مختلف نقاشی در خلق آثار از شاخصه‌های نقاشی‌های محمدی‌آذر بود.

در این پست سه داستانی را که محمدی‌آذر در حین نمایش تصاویر آن‌ها در حلقه هنر تعریف کرد با هم می بینیم. داستان خرگوشی که با پی‌بردن به این که فرزندخوانده -و نه فرزند واقعی- پدر و مادر گاو خود است از خانه فرار می‌کند و بعد تلاش می‌کند تا خود را شبیه پدر و مادر خود یعنی یک گاو کند! داستان ضرب‌المثل شتر دیدی ندیدی و آن سه برادر تیزهوشی که شتری را بدون دیدن توصیف کرده‌بودند و همین به دردسر انداخته بودشان و داستانی از روباه و خروس.

یکی از چالش‌های مهم وادی نقد و تاریخ هنر مساله اصالت آثار هنری و ارزش‌های احتمالی نهفته در آن است. یادم می‌آید در برخی متون تاریخ هنر پس از به چالش‌ کشیدن نظرات مربوط به اصالت آثار هنری، نویسنده با رد یک‌سانی ارزش میان اثر هنری و کپی‌های عین به عین از آن، مساله عدم امکان کپی‌برداری عین به عین از یک اثر نقاشی مثلا یک تابلوی رامبراند را مطرح می‌کرد و استدلال خود را بر این پایه می‌گذاشت که اصلا مگر می‌شود تمام حرکات قلم رامبراند و پستی‌ها و بلندی‌های توده‌ی رنگ را به صورت عین به عین کپی کرد؟؟؟

حالا با وجود فن‌آوری‌های نو، مرز دیگری میان آثار هنری اصیل و کپی‌های آن‌ها برداشته شده است. تیم زامان، پژوهش‌گر هلندی با به‌کاربردن نوعی تصویربرداری سه‌بعدی با رزولوشن بالا در فاصله‌ی نزدیک از آثار هنری نقاشی کلاسیک و ارسال اطلاعات به‌دست آمده به یک پرینتر سه‌بعدی با قدرت تفکیک بالا توانسته‌است کپی‌های عین‌به‌عین از این آثار پدید آورد. کپی‌هایی که حتی پستی‌ و بلندی رنگ‌گذاری‌ها و چرخش‌ها و جهت‌های قلم را نیز از قلم نیانداخته است.