همان‌طور که در دوران بعد از رنسانس به دلیل برخی نواندیشی‌ها جریان توجه به طبیعت بی‌جان در میان نقاشان مشهور منجر به خلق تابلوهای بزرگی با موضوع طبیعت بی‌جان شد، امروزه نیز در میان عکاسان یکی از موضوعات مورد توجه همین طبیعت بی‌جان است. عکاسان معمولا در کارهای طبیعت بی‌جان‌شان در پی خلق صحنه‌هایی ناب و نگاه‌هایی متفاوت به عناصر بی‌جان هستند که در پس ترکیب‌بندی و هم‌نشینی رنگ‌های متفاوت و بهره‌مندی از انعکاسات و سایه‌روشن‌های نوری مناسب و ... به دست می‌آید. 

تصاویر جدیدی که از دوربین‌های ماه‌واره‌ای ناسا و ترکیب آن‌ها با داده‌های چند ماه‌واره جغرافیایی دیگر ایجاد شده است با کنتراست بالا مناطق سبز کره زمین را نشان می‌دهد. در یکی از تصاویر این پست نوار سبز شمال ایران خودمان را هم به خوبی می‌بینید. 

دیدن این تصاویر به خوبی ظرفیت‌ها و محدودیت‌های طبیعی ایران مان را در مقابل دنیا به چشم ما می‌آورد. ظرفیت‌های کویری و کوهستانی آن و محدودیت‌های فضای سبز و پوشش گیاهی ایران زمین را.

هنر اساسا طور دیگر دیدن و دیدن نادیدنی‌ها و آشکارکردن آن‌هاست. فرق اصلی هنرمندان با سایر مردم در دیدن همین نادیدنی‌ها یا حتی کشف آن‌ها و بعد روشن‌کردن آن‌ها برای سایرین است. و هرچه نادیده‌ی کشف شده توسط هنرمند اصیل‌تر و حقیقی‌تر باشد بالطبع با هنری سرشارتر و عمیق‌تر روبه‌رو هستیم.

وقتی با یک پدیده بزرگ یا مثلا مهم مواجه می‌شویم کم‌تر به حاشیه‌های آن نگاه می‌کنیم. این مواقع گاهی آن قدر محو پیام اصلی هستیم که به کل ممکن است حتی حاشیه‌ها را نبینیم. مثلا در برخورد با تابلو‌های مشهور نقاشی معمولا کم‌تر کسی به حاشیه‌های آن‌ها یعنی قاب‌های چوبی این تابلو‌ها نگاه می‌کند؛ حتی اگر قاب‌ها خیلی قدیمی و نفیس باشند. درست است این حاشیه‌ها سهم چندانی در حقیقت و واقعیت این آثار هنری برعهده ندارند اما جالب نیست که ما اصولا آن‌ها را نمی بینیم!؟ نگاهی متفاوت به این آثار -که حاشیه را اصل و اصل را حاشیه قرارداده- خیلی زیاد تذکر دهنده است...

کارلوس دوکه با قراردادن دوربین‌ش در مقابل تابلو‌های نقاشی مشهور موزه‌های لوور و متروپولیتن در نیویورک و منهتن، و عکاسی از حاشیه‌های همیشه در سایه‌ی آن‌ها نگاهی متفاوت به ما ارزانی کرده است.

با رشد و گسترش ابزارها و تکنیک‌های عکاسی، چیزی که امروز کم‌تر اصالت دارد -البته به جز وادی عکاسی خبری- واقعیت عکس است. امروزه عکاسان روش‌های عکاسی را به منزله ابزارهایی برای بیان به مانند ابزارهای نقاشی در دست یک نقاش به کار می‌گیرند و از ارائه عکس‌های ساخته شده ابایی ندارند. 

مجموعه سرزمین خیال ایلدیکو نیر عکس‌هایی ساخته شده است که پهنه‌ای رویایی و نقاشی‌گون را به تصویر درآورده است. در برخی شات‌ها تکنیک‌های عکاسی آن قدر از واقعیت فاصله گرفته است که بدون دانستن این که این پرده‌ها از عکس به دست آمده‌اند، بی‌شک گمان می‌کنیم نقاشی هستند

این مجموعه عکس توسط آندریاس فرانک، عکاس اتریشی، از یک کشتی غرق شده آمریکایی گرفته شده است که با یاری نرم‏افزارهای کامپیوتری صحنه‌هایی از زندگی روزمره را به این فضا اضافه کرده است. به گونه‌ای که انگار کشتی هنوز زنده است و در آن زندگی جریان دارد. فرانک در دو تلاش جداگانه یک بار زندگی روزمره امروزی و یک بار الگوی زندگی روزمره‌ی بورژوازی عصر باروک و روکوکو را به این تکنیک بازنمایی کرده است که در ادامه تصاویر روزمره در همین پست هم برخی از آثار مجموعه دوم را مشاهده می‌کنید.

برای نمایش این تصاویر، دقیقا محل کشتی در زیر آب را انتخاب شده‌است. تصاویر دارای روکشی از شیشه‏‏ی آکریلیک هستند وبا آهن‏ربا به بدنه کشتی متصل می‌شوند. به این شکل برای بازدید از گالری باید خودتان را به سواحل فلوریدا برسانید و به عمق سی متری اقیانوس اطلس بروید!

تصویر سورئال جذاب ارائه شده در این مجموعه تخیل انیمیشن‌هایی مانند انیمیشن معروف نمو را به یاد ما می‌آورد که برای موجودات زیر آب هم زندگی و فعالیت شهری تصویر می‌کنند. مردم در این شهر، به سینما می‌روند، تلویزیون تماشا می‌کنند، بر سر میز ناهارخوری می‌نشینند و حتی لباس‏هایشان را روی بند خشک می‌کنند!! ...

پیرکارو که از کودکی مجذوب حرکت سحرآمیز امواج دریا بوده، با انتخاب نور و شات‌های مناسب موفق شده تا حالتی متفاوت از امواج قدرت‌مند آب را نشان بدهد. امواجی که انگار از نقره مذاب هستند و با قدرتی شسکت‌ناپذیر در حال درنوردیدن عرصه دریا.

هنر کشف و آشکارسازی نادیدنی‌هاست...

کلیسای ساگرادا فامیلیای آنتونی گائودی یکی از عجایب معماری تقریبا معاصر اسپانیاست که به نوعی یکی از عجایب معماری معاصر جهان هم به شمار می‌آید. آنتونی گائودی از معدود معماران ریشه‌دار در سنت معماری سرزمینی خود بود که در اقدامی شروع به ساخت کلیسایی عظیم و با دیتیل‌های فراوان هنرمندانه و نوآورانه کرد که به دلیل پرکاری فراوان بنا تا انتهای عمر معمار و تا امروز هم ساخت بنا تمام نشده است.

عکاس کلمنت کلما در عکاسی‌های خود تلاش کرده تا حق مطلب را در حق ساگرادافامیلیا ادا کند و عظمت آن را بتواند از دریچه عکاسی نشان دهد.

توجه به غذاها از مشهورترین روی‌کردهای هنری برای ایجاد روابط فرهنگی ملل در سال‌های اخیر است. پیتر مینزل عکاس، با سفر به دور دنیا سعی کرده‌است تا در بازسازی شات‌هایی خاص از خانواده‌های کشورها و مناطق مختلف در کنار توده‌ای از غذاهایی که آن‌ها در طول یک‌هفته می‌خورند، علاوه بر ایجاد هم‌زبانی با عنصری مشترک در بین همه اقوام یعنی غذا، به طور کنایی به فاصله‌ی فرهنگی و صدالبته طبقاتی اقوام مختلف بشری اشاره دارد.

عکاس هیو تروی با تمرکز بر روی یک روش غیرمتعارف در عکاسی یعنی استفاده از اشعه ایکس -که معمولا کاربردهای امنیتی یا پزشکی داره- به نوعی می‌شه گفت صاحب سبک در عکاسی شده. اون با صرف ساعت‌های زیاد و گاهی با عکاسی قطعات منفرد عناصر سوژه‌هاش و ترکیب اون‌ها به این عکس‌های شگفت‌انگیز می‌رسه.

در مجموعه زیر به طور ویژه عکس‌هایی هست که از جعبه‌های هدیه گرفته شده. به جز سبک منحصر به فرد، این تصاویر خاص اشاره‌ای خاص هم به تمایل همیشه‌گی برای کشف ناشناخته‌ای مثل هدیه دارند. این که هدیه چه می‌تونه باشه؟ این سوال به نحوی متفاوت در مجموعه عکس‌های تروی پاسخ داده شده