Amazing Biodegradable Piezo-Art Pavilion by 3XN Generates its Own Energy
دوشنبه, ۱ اسفند ۱۳۹۰، ۱۰:۰۰ ق.ظ
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
تجربه راه رفتن بر سطحی که به ظاهر قابل اتکا و صلبه اما در زیر پای شما ناگهان رفتاری ژله‌ای و غیرقابل اتکا داره، تجربه ای سخت روشن گر و آیه گونه.... واقعا جهانی که این قدر بهش اتکا داریم، زمینی که این قدر بهش اعتماد داریم که روش می ایستیم. و اصلا حتی خیال نمی کنیم شاید زیر پای ما رو خالی کنه، شایسته این میزان اعتماد هستند؟
غرور نیست این زندگی روزمره ما؟
رسم شده در یانون دیزاین هم پای مناسبت‌های ملی و مذهبی کشور ایران، ما هم پست‌هایی به منظور تبریک و تزئین و چراغانی این خانه محقر داشته باشیم که هم یادآوری کنیم ایام الله رو و هم طراحی هایی در زمینه تزئینات شهری و چراغانی دیده باشیم با هم.
امروز جمعه ست. یکی از چهار عید مسلمین.
اما این آذین، تنها به دلیل این عید نیست.
جمعه این هفته به رخ‌دادی عظیم و فرح‌بخش عیدی دوچندان بود. جمعه این هفته ، تهران ، ام‌القرای جهان اسلام، به واقع شاهد بود شوری الاهی رو که در قالب نماز جمعه تهران خیابون‌های شهر رو پر کرده بودند. امروز من به تمامه "ولی امر مسلمین جهان" بودن رو در کلام و لحن و نور امام عزیز امت، خامنه ای بزرگ (که فضل و رحمت خداوند مظهر او باشد تا همیشه) دیدم. او به حق امام امت اسلام هست این روزها و این نعمتی بی‌وصف و مقداره برای ملت شریف ایران، که شرف یافتند به وجود او...
چه کنم که برخی از سر مشغولیت های دنیا و برخی دیگه از سر غرورهای واهی دانشگاهی و بازاری نمی بینند حقیقت در حال رخ داد رو؟
------------------
55 هزار LED در ارتفاعی قریب به سی متر، این شبه کلیسای گوتیک رو از نور بنا کردند.
یکی دیگه از معیارها و راه‌برد‌های مطرح در معماری و طراحی سبز توجه به پوشش سایت معماریه، به طوری که بیش‌ترین استفاده از منایع خداداد تجدیدپذیر داشته باشه و کم‌ترین بار مصرف انرژی رو تحمیل کنه. این دو مهم با پوشش گیاهی به اندازه و حساب‌شده رخ می ده، به طوری که گیاهان با مصرف آب کم و مقاوم با تنوعی فصلی و با نظر به کاربری های متفاوت دیگر کاشته می شن.
این راه‌برد مهم به خوبی در معماری مسکونی سنتی خود ما هم وجود داشته و باغ‌چه‌های خانه‌های ایرانی، باغ‌هایی حساب‌شده و با کاربری‌های متعدد و ارزش‌مند بودند.
عکاسی با شاتر باز در نقاط مختلفی از ژاپن اون هم در دل شب از دسته شب‌تاب‌های عاشق! این طوری دشتی از گل های نور می شه پیش چشم بیننده خلق کرد.
از هیچیش خوشم نیومد الا جراتش در کار. گرفته در ابعاد بزرگ بین دوتا ساختمون نوارهای پلاستیکی براق و شفاف رو در یک شبکه منظم در مقابل جریان باد آویزون کرده و همین! این یعنی جرات کار تجربی . جرات حرف زدن، حتی اگه حرف خاصی وجود نداشته باشه.
حس تعلیق! زیباترین و عارفانه ترین حسیه که در جهان محسوس می شه حس کرد. باور کن.
هرچند میون این تعلیق با تعلیقی که مثلا در این کار به کام مخاطب ریخته زمین تا آسمون فرقه اما بلاخره این چنین تعلیقی هم سطحی از تعلیق مورد نظر ما رو در خودش داره. و از این جهت با وجود نقد کلی به جریان پسامدرن از این یک کار ناراضی نیستم. خودتون رو به دست چیزی غیر از خودتون بسپرین و از اعتماد به نفس خالی بشین این بد نیست. مشکل قدکوتاه غرب اینه که اعتماد شما رو به خودتون می گیره و شما رو وابسته ابزار و ماده سنگین تر و نازلتر از خودتون می کنه و این اوج نامردیه...
همین که انتظارش رو نداری، همین که تعجب می کنی و بعد پقی می زنی زیر خنده. همین سورپرایز. این معنای پشت هنر پسامدرنه انگار...
