شهرداری مشهد چندسالیه ثابت کرده با وجود شانتاژهای رسانه ای شهرداری تهران در زمینه های فرهنگی و فضاسازی شهری، با بودجه ای به مراتب کم‌تر از چیزی که در تهران داره خرج می شه، بسیار در برنامه های مناسبتی شهر رو زیباتر و فخیم تر آرایش و تزئین کرده. به شخصه در نیمه شعبان و یکی دیگه از مناسب های مذهبی مشهد رو مرور کردم و لذت بردم از فضاسازی های حجمی و تصویری نوآورانه نصب شده در شهر...

امسال هم نوروز شهر مشهد متفاوت از شهرهای دیگه ایران بود انگار. حجم‌هایی مرتبط و به ظاهر گاهی نامرتبط اما در کل یادآور کلی خاطرات و اشاره به کلی لطایف فرهنگ ایرانی در ابعاد بزرگ در جای جای شهر نصب شدند که برخی شون فوق العاده خوب ند.

کاش کمی هم همت کنه این شهرداری فعال و المان های ثابت و همیشگی فاخر در شهر نصب کنه تا الگویی برای برادرهای بزرگتر ناخلف‌ش نظیر تهران باشه....

عکاس این عکس‌ها محمد زائرنیاست و از پایگاه اطلاع رسانی شهرداری مشهد انتخاب شدند.

 آب‌نماهای شهری  معمولا حوض‌ها و فواره‌هایی خیلی معمول و غالبا بدون کارایی جدی در فضاهای شهری هستند. البته در شهرهای قدیم ما این طور نبوده. یک حوض ساده به علت تناسب خوبش با فضای پیرامون چه به لحاظ اقلیمی چه به لحاظ ابعاد و هم کاربری خیلی خوب هم عمل می کرده در فضا و کلی تلطیف می کرده محیط رو. آب روشنی بوده  و آیت الاهی و پدران ما دیدگان شون رو از نور و روشنی و دیدن نشانه های خدا برهم نمی بستن.

در روزگار ما ، که کم‌تر دیدگان بینا داریم و حتی کم‌تر دیدگان بینا جستجو می کنیم، آب و آب‌نما هنوز می تونه تلطیف کننده فضا باشه  والبته کاربری های fun هم بهش اضافه شده. تفریح و خلاصه باز هم یه جورایی تلطیف فضای هنجارهای اجتماعی به نوعی! هرازچندگاهی ابداعی و طرحی نو از آب و آب‌نما در بسترهای شهری طرح می شه . طرح زیر یکی از شجاعانه ترین هایی بود که تا به حال دید‍م.

در طراحی فضاهای باز و سبز آپارتمان‌های مسکونی یک نکته خیلی باید بهش توجه بشه. سوای این که اگر مثل این اتود، فضای حیاط مختص یک واحد خاص باشه خب طراحی خاص خودش رو می طلبه، هم معمارها و هم صاحب‌خونه ها باید توجه داشته باشن که دل خوش نکنن به چیزهایی که نهایتا هفته اول بهره‌برداری از خونه جذاب و خوب هستند. نگیرن حیاط ها رو سنگ‌فرش کنن و عناصر بی ارزش حجمی و آب‌نماهای تزئینی بی استفاده و ... پرکنن در فضا. در صورتی که می تونن حیاط رو باغ‌چه ای فعال تعریف کنن که هر فصل و در هر آب و هوا یه جور با وجود آدم ارتباط برقرار کنه.
این روزها خونه های قدیمی و باغ‌چه هاشون فقط..... بهار :)

این روزها که بهار طبیعت با تمام قدرت داره مبارزه می کنه تا جای خودش رو میون سرما و زمستون باز کنه، این روزها که تهرون خودمون به خاطر همین بهار داره از دود و شلوغی و ترافیک خلوت می شه و آسمونش بر خلاف تمام سال آبیه، این روزها خیلی آدم دعا می کنه روزی رو که بهار سرتاسر زمین رو فرابگیره....
امروز جمعه، روزیه که وعده داده شده روزی بهار از اون آغاز می شه...
این مجموعه تصویرسازی Paradise Parking قدرت طبیعت رو به رخ می کشه انگار، اون قدر که می تونه حتی ناجورترین و ناسازترین دست‌ساخته بشری یعنی اتومبیل رو هم در خودش هضم کنه و پذیرا باشه.....

 

 پستی به استقبال بهار می گذارم. فرشی سبز که مسیر آمدن بهار را به شهرهای زمستانی مان سبز و بهاری می کنه...
دل هاتون رو فرش کنین ؛ فرش سبز. در راهه....

تجربه فیلم های هالیوودی کاری می کنه با ما که حتی باور نکنیم همچین جاهایی هست! عالم رو غیرقابل اعتمادتر از اون چیزی که هست می کنن. آواتار یادتونه؟

چند روز پیش پست  BIG ♥ NYC رو با هم دیدیم که یک قلب اینتراکتیو عشقی شهری بود مخصوص روز ولنتاین در نیویورک.
این طور هنرهای تعاملی شهری این روزها در تبلیغات و فضاسازی های شهری خیلی زیاد کاربرد دارند. متخصصین این طور نظر دارند که اگه شما بتونی مردم رو به تعامل در امری واداری خیلی جدی تر اون ها رو با مفهوم و پیامی که می خوای ابراز کنی درگیر خواهی کرد برای همین حتی در تبلیغاتی انتخاباتی یا تجاری سعی می کنند تا اشتراک و تعامل جامعه رو وارد کارها کنند. در موضوعات فرهنگی که خب یقینا بیشتر این چنین نگاهی سودمنده

این پست پنج پروژه اینتراکتیو شهری با روی‌کرد فرهنگی و هنریه که البته یکی ش رو قبلا با هم در یانون دیزاین دیده بودیم.

 این کار یه فضاسازی شهری بود برای ولنتاین. برای اشاعه ندادن این گونه رسوم بی معنی :) اون ایام این رو در یانون‌دیزاین نذاشتم اما دیدنش خالی از لطف نبود برای همین امروز با هم ببینیمش.
کار عبارته از یک مکعب بزرگ شیشه ای که از شبکه‌ی میله های شیشه ای تشکیل شده. در مقابلش جایگاهی هست که کافیه کف دست تون رو روی قلب نقش بسته بر روی جایگاه بگذارین. حرارت دست تون مکعب شیشه ای سرد رو به حرارت میاره و قلبی سه بعدی و فضایی با نور قرمز در دل مکعب شکل می گیره.
نکته مهم اینه که هر تعداد دست بیشتر و حرارت بیشتر روی این جایگاه حس بشه قلب نورانی تری رو در شهر به نمایش می گذاره و این مشارکت جمعی برای ایجاد قلب  دوستی امری جالبه.

می دونین غرب در ساقه های کوچیک و برگ های درخت تمدنی ش سرسبزی های جالبی داره گاهی! اما مشکل ریشه ست انگار...