غرفه بتن کاغذی مچاله‌شده / استودیو L3P
هر متریالی حال و هوای خودش را دارد. و اصلا همین شناخت حال و هوای متریال‌های گوناگون یکی از مهم‌ترین دلایل توفیق اثر هنری بسیاری از هنرمندان مشهور هنرهای تجسمی است. این که چگونه در بهترین وجه و به مناسب‌ترین حالت ویژگی خاصی را از متریالی خاص در بیان حرفی مشخص یا انتقال حسی خاص به کار ببریم، در غالب هنرها و به خصوص در مجسمه‌سازی و معماری از اهمیت بالایی برخوردار است. اما استخراج حسی متفاوت یا بیانی متضاد با واقعیت یک متریال با استفاده از خود آن متریال کار چندان ساده‌ای نیست.
حتی تا پیش از ره‌یافت‌های معماران بزرگ اواخر عصر مدرن و بزرگان هنر صنعتی در سده اخیر که توانستند روش‌های رام کردن و فرم‌پردازی بتن را به جهان معرفی کنند، کسی تصور نمی‌کرد با چنین ماده صلبی بتوان سطوح منحنی و فرم‌های پیچیده ساخت. مثلا شما هیچ‌وقت از بتن به عنوان یک ماده سخت و صلب انتظار رفتاری پارچه‌ای ندارید! و حتی انتقال حس یک کاغذ یا پارچه! استودیو معماری سوئیسی L3P در تلاشی در طراحی جداره غرفه‌ای در یک نمایش‌گاه سعی کرده تا در کنار تجربه نوع جدیدی از به کار صفحه‌های فایبرگلاس بتنی در نما -که ممکن است در صنعت ساختمان آینده نیز ورود جدی و متفاوتی داشته باشد- این حس را انتقال بدهد.
