یکی از بازی‌های ارزش‌مند و جذاب برای بچه‌ها به خصوص دختربچه‌ها آش‌پزی‌های تفننی‌ست. این بازی‌ها علاوه بر شکوفایی استعدادهای خلاقانه‌ی کودک جزو فرآیند بزرگ‌شدن او تلقی می‌گردد به طوری که دختربچه در زمان آش‌پزی غالبا خود را در قیاس با مادر خود و در نقشی بزرگ‌تر از شرکت در یک بازی می‌داند. به این ترتیب سرمایه‌گذاری بر طراحی ادوات آش‌پزخانه برای کودکان به دلیل غیرقابل استفاده بودن بسیاری از وسایل مرسوم برای آن‌ها و ایجاد فرصت برای آن‌ها دغدغه‌ای ارزش‌مند در طراحی وسایل آش‌پزخانه است.

بات چن‌گریوسکی با طراحی مجموعه‌ای متفاوت که امکان انجام بسیاری از فرآیندهای پیش از پخت در آش‌پز‌خانه را برای کودکان فراهم می‌کند به چنین دغدغه‌ای جامه عمل پوشانده است.

یکی از عجایب طبیعی کره زمین دره‌های عظیم گراند کانیون در آریزونای امریکاست که به دلیل عمق زیاد و خوف‌انگیزش مشهور است. در مارس ۲۰۰۷ میلادی بنایی نعل اسبی شکل بر روی این دره نصب شد که به طور کامل با بهره‌گیری از تیری قدرت مند و نامتعارف به صورت طره بر فضای معلق روی دره واقع شده بود.

طراحان برای استفاده حداکثری از خوف‌انگیزی این دره، سطح کف این پیاده‌رو را از شیشه ساخته‌اند! 

بچه‌ها را دیده‌اید که در کنار دریا قلعه‌های شنی می‌سازند؟ خود شما هم حتما بدتان نمی‌آید در کنار دریا شن بازی کنید و حتی شده به بهانه‌ی بازی با بچه‌ای کوچک دستی در شن و ساحل ببرید! حالا ما بچه‌های انسان که از کودکی در کار و فکر ساختن زمین هستیم چه بر سرمان آمده که این طور در مسیر تخزیب زمین فعالیت می‌کنیم؟ 

چاد رایت هنرمند کالیفرنیایی در انتقاد به روند تخریبی طبیعت این بار بیانی جذاب و متفاوت از همین بازی شورانگیز بچه‌گانه کمک گرفته است. خانه‌هایی که در کنار ساحل دریا با موج‌های پی در پی آب آرام آرام شسته شده و تخریب می‌شوند و خبر از آینده‌ای نامعلوم دارند....

جمله‌ی معروفی از یکی از معماران مشهور اواخر دوران معماری مدرن است که ناظر بر طلب هر متریال و مصالحی برای به کارگیری در امری خاص است. لویی کان می‌گوید اگر از آجر بپرسید خودش تمایل به به‌کارگرفته‌شدن در یک قوس را دارد. جمله‌ی دیگری هم از یکی از هنرمندان شهیر عصر رونسانس نقل است که می‌گوید من از دل سنگ یک مجسمه را نمی‌تراشم. من فقط آن را از حصار سنگ آزاد می‌کنم. مجسمه‌ای را که در دل سنگ گرفتار آمده است!

جمع این دو نگاه به طراحی پوسترهایی جالبی با موضوع میراث فرهنگی و معماری منجر شده است. بناهایی که از دل مصالح متناسب‌شان به مانند یک مجسمه‌ی گرفتار تراشیده شده اند....

طرح مسابقه معماری «غرفه ایران در اکسپوی ۲۰۱۵ شهر میلان» با موضوع غذا و چالش‌های جهانی آن از مجید ادب، پس از ارایه در هفتمین جلسه حلقه هنر، با حضور طراح معمار و کارشناسان حلقه هنر تحلیل و بررسی شد.

در جلسه بحث‌های خوبی در مورد مسابقات معماری، ایده‌پردازی چنین طرح‌هایی که دوست دارند ایرانی باشند!، جای‌گاه معماری داخلی و .... شد و انتقادات محترمانه و البته تندی هم ردوبدل شد. توصیه می‌کنم متن جلسه تحلیل این اثر را در وب‌سایت رسمی حلقه هنر پیگیری کنید. 

کافی‌ست در همین جهان روزمره پیرامون‌مان کمی دقیق‌تر یا نزدیک‌تر نگاه کنیم. اشیای معمولی پیرامون ما گاهی در چینش‌هایی اتفاقی یا غیراتفاقی تصاویر کلی عجیبی می‌سازند که به راحتی می‌توانند دربردارنده یک پیام یا حامل انتقال احساسی خاص تلقی بشوند. این نگاه دقیق ماست که آشکارسازی می‌کند. کاری که نیک آلبرتسون در مجموعه چینش‌های انتزاعی‌ش از اشیای معمولی انجام داده است.

سباستین ماگنانی عکاس سوئدی در اقدامی جالب با کنار هم گذاشتن تصویر برخی افردا و سگ‌های‌شان در کنار هم و با پوشاندن پوشش و مویی یک‌سان بر تن هر دو سعی کرده نگاه مخاطب را به سمت ویژگی‌های مشترکی که میان یک کارکتر و سگ او وجود دارد جلب کند. در مورد وجود یا عدم این گونه شباهت -برای این که به کسی برنخورد- تنها بگویم که در متون دینی داریم: آدمی با چیزهایی که دوست داشته و با آن‌ها خو گرفته محشور خواهد شد. با حقیقت آن چیزها.... پس در انتخاب هم‌نشین و قرین و در تمام دوستی‌های‌تان سبک و سنگین کنید.

در آغاز این ماه رمضانی بد نیست در حاشیه این پست بگویم که صورت حقیقی ما برآیند هم‌نشینی‌ها و دوستی‌های ماست. چیزهایی که هم‌نشین ما هستند بر چهره ما -چهره حقیقی ما- اثر می‌گذارند... می‌گویند عرفایی هستند و بوده‌اند که صورت‌های حقیقی آدم‌ها  را به اذن خدا گاهی می‌دیده‌اند. نقل می‌کنند این وقت‌ها سخت بوده برای‌شان ارتباط گرفتن با مردم و جامعه... به علت کثرت صور حیوانی.....

خلاصه یک نهیبی به خودمان بزنیم. بازنگری کنیم پیرامون‌مان را..... 

کندترین فراری جهان! این توصیفی‌ست که طراح دوچرخه fahrradi farfalla FFX  بر روی آن گذاشته است. دوچرخه‌ای که با روشی جذاب به صورت یک کابین اتومبیل شبیه خودروی فراری شکل داده شده است و امکان استفاده هم‌زمان دو سرنشین-رکاب‌زن را دارد.

با وجود آن که غالب این طور کارها در دنیای امروز با اغراض هنری و آرتیستیک انجام می‌شود و کم‌تر به دنبال استفاده از چنین فرصتی هستیم اما به نظر من چنین دوچرخه‌های کابین‌دار اتفاقا از منظر کاربردی هم می‌توانند رقیب خوبی برای دوچرخه‌های معمولی باشند....

غالب ماشین‌های الکتریکی و به خصوص گونه‌های خورشیدی که تاکنون طراحی و به بازار عرضه می‌شدند برای استفاده یک یا دو نفر طراحی می‌شدند. در واقع به دلیل توان کم انرژی الکتریکی این طور ماشین‌ها را برای استفاده حداقلی طراحی می‌کنند.

برای اولین بار در جهان یک ماشین خانوادگی بزرگ نیز قدرت‌گرفته از انرژی الکتریکی خورشیدی توسط یک تیم طراحی بسیار حوان و پرتعداد هلندی عرضه شده است. ماشینی که به کمک بدنه کربن و آلومینیومی خود و سلول‌های فتوولتائیکی که در آن تعبیه شده است قادر است در یک بار شارژ خود قریب به ۶۰۰ کیلو‌متر مسیر را طی کند. به نظر شما آینده دنیای حمل و نقل به چه سمتی خواهد رفت؟

مجسمه های یونانی و رومی بازتاب اساطیر کهن اقوام اروپایی هستند، بازتاب انسان‌های آرمانی‌شان، یا حتی بازتاب تجسم نیروهای فعال و موثر شناخته شده در میان این قوم‌ها در کنش‌شان با طبیعت.... این حداقل مبلغ فهم ما از تمدن‌های قدیمی‌ست. فکر می‌کنید اگر این ابرانسان‌های اساطیری امروز در شهرهای مغرب زمین حاضر می‌شدند در چه هیبت‌هایی ظهور می‌کردند؟ اساطیر یونان باستان در میان فرزندان‌ سال‌های دورشان چگونه بودند؟ و حتی اساطیر امروز تمدن غرب چه کسانی هستند؟

مجموعه انتقادی زیر، به خوبی، اساطیر تمدن اخیر مغرب زمین را بازنمایی کرده است؛ الکسیس پرسانی و لئو کایلارد با پوشاندن مجسمه‌های اساطیر یونان کهن با لباس‌های مردمان کوچه و بازار آن‌ هم اغلب لباس‌های اقشار نه چندان محترم، به خوبی صورتی دیگر از این اسطوره‌ها را در قامت تمدن غربی امروزی به نمایش گذاشته اند. اساطیر مغرب زمین و قامت کوتاه‌شان....