دانکن شاتن به خاطر نمکی‌‌هایی که در طراحی وسایل معمول اداری به کار می‌برد (مانند این و این) و به خاطر طنز لطیف‌ش در برخی از طرح‌هایش به خوبی شناخته شده است. اضافه کردن یک چکه زندگی و لطافت به ابزارآلات رسمی و خشک اداری شاید به خوبی بتواند بار روانی فضاهای اداری آن هم با روش کار غربی -یعنی حجم بالای کار دفتری و بدون وقفه انتخابی- را تا حدودی کاهش دهد.

شاتن در طرح اخیر خود با طراحی یک مداد سیاه که در ازای تراشیدن رنگین کمان‌هایی جذاب تحویل آدم می‌دهد، حتی لطافتی عجیب به مداد سیاه داده است.

این پست با اضافه شدن تصاویر جدید بازنشر شده است.

---------

یکی از چیزهایی که در انقلاب فیزیک مدرن رخ داد تغییر نگاه ما به ماهیت  زمان بود.  زمان که تا پیش از دوران مدرن به عنوان یک ماهیت تغییرناپذیر و فارغ از روابط فیزیکی میان اشیا دانسته شده بود، به ناگاه به عنوان بعدی جدید و در نسبت تنگاتنگ با سایر ابعاد هستی و موثر و تاثیرگذار بر آن‌ها شد. این تغییر نگرش یقیناً تنها بر فیزیک‌دانان و دانش‌مندان علوم تجربی اثر نگذاشت، بلکه دامنه تاثیرات فیزیک نوین را به خوبی می‌توان بر جمیع آثار هنری دوران نهضت مدرن جست‌جو  کرد. 

حالا چرا این‌ها را گفتم؟ به نظر می‌رسد خود  «زمان» از همان دوران موضوع توجه هنرمندان شده باشد. اخیرا  فونگ کی‌وی با تصویربرداری متعدد در طول ۲ تا  ۴ ساعت در حوالی غروب و یا طلوع خورشید از منظره‌ای خاص از فضای شهری و سپس کلاژ هنرمندانه این تصاویر سعی دارد تا ماهیت زمان را که معمولا در پس سرمشغولی‌ها کم‌تر به چشم می‌آید، آشکار کند. 

عکاس جوزف فورد با ایجاد تقابل‌های هوش‌مندانه میان منظره‌هایی هوایی از مراکش و سیسیل با بافت پارچه‌ها و لباس‌ها و برخی اشیای تجاری چند برند مشهور اگرچه به منظور تبلیغاتی، اما درکی نو و متفاوت به جغرافیا و جهان را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. تصور این که یک صحرای سوزان در مقیاس وسیع‌ش با چین و چروک‌های ساده‌ی یک پلیور زمستانی شباهت‌های فرمی جدی دارد در کنار همه نظریات ریاضی‌وار فرکتالی و .... ناگهان جهانی ساده را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. جهانی که در عین گستردگی و گوناگونی انگار سادگی عجیبی بر آن حکم‌فرماست....

قفس، قفس است؛ هرچند گاهی طوری آن را طراحی کنند و بسازند و از دیدن‌ش آن‌قدر لذت ببرند که یادشان برود قفس جانی آزاد را محدود کرده است. پرنده‌ها در قفس گریگوری دیلافورست هم احساس آزادی ندارند، شاید تنوع داشته باشند اما آزاد نیستند. شاید صاحبان آن‌ها احساس کنند یک اثر هنری متفاوت را در خانه نگه می‌دارند اما این از جنایت آن‌ها چیزی کم‌ نمی‌کند...

قفس، قفس است؛ هرچند گاهی طوری آن را طراحی کنند که یادشان برود.
باور ندارید کمی دقیق‌تر در بالاشهر‌ شهرهای‌مان قدم بزنیم... جان‌های دربند.

مجموعه پوسترهای «بیداری»، با موضوع مقاومت و پایداری جهانی، اثر حسین یوزباشی، در دهمین جلسه حلقه هنر، ارائه شد. پوستر‌هایی که هرچند به لحاظ تکنیکی در تراز قابل قبولی هستند و حاوی پیام‌های مشخص ضد امپریالی و ضد استکباری اما آن‌گونه که در جلسه گفته می‌شد دارای پرده‌های ایهام و کنایه و لایه‌های نهان پیام نبودند و بیش‌تر به همان فریاد رسایی شباهت داشتند که خود هنرمند نیز در تعریف پوستر گفته بود.

به بهانه این پوسترها -و از آن‌جا که این‌ها کم‌تر از این مشکل برخوردارند- یک نکته‌ای در مورد گرافیک مبارزاتی این سال‌های انقلاب اسلامی و جوانان‌ش بگویم. در دوران اخیر خیلی زیاد شاهد جریان تولید آثار گرافیکی مبارزاتی بر علیه غرب و اسرائیل و ... هستیم که غالبا نیز خودجوش و با ترازهای مختلف سواد هنری تولید می‌شوند. نفس این حرکت‌های خودجوش و دغدغه‌مند را باید بسیار ارج گذاشت. دو موضوع این‌میان وجود دارد که لازم است مورد توجه قرارگیرد. بخش زیادی از بدنه موثر در این جریان از سواد کافی هنری برای تولید آثار فاخر برخوردار نیستند که به نظر وظیفه دوچندان بر دوش هنرمندان کارکرده و تحصیل‌کرده و دغدغه‌مند برای پرورش این گروه وجود دارد. چه این که اغلب این گروه نیز در سنین انتخاب تحصیلات آکادمیک و سال‌های پایانی دوره دبیرستان قرار دارند.

دو دیگر ادبیات فحاشی و بی‌پروایی‌های ناروایی ست که در برخی از این آثار وجود دارد. این‌ یکی تنها و تنها با یک جریان آگاهی بخش و مطالبه‌گر قابل حل است که نسبت به توهین‌ها و بدگویی‌ها واکنش نشان دهد و آثار ارزش‌مند را به درستی بشناساند. در میان کارهای یوزباشی کم‌تر فحش مشاهده می‌شد-هر چند وجود داشت - و این یعنی می‌شود بدون بی‌پروایی هم مبارزه کرد.....  

بارها در یانون‌دیزاین تصاویری از زمین دیدیم که از ناظری دور و خارج از کره زمین گرفته شده‌بودند. مانند + و + و + ...

این پست اگرچه مانند همه آن پست‌ها به همین تصاویر اختصاص دارد اما دو نکته آن را از دیگر پست‌های مشابه یانون‌دیزاینی متمایز می‌کند. اول آن که این تصاویر زبده‌ی دو و نیم میلیون تصویری از کره زمین است که ماه‌واره لندست ۵ (LandSat5) در طول ۲۹ سال حضورش در مدار خود و در طی بیش از ۱۵۰ هزار بار گردش‌ش به دور کره زمین، از عجایب و زیبایی‌های آن گرفته است.

دوم آن‌که این تصاویر می‌توانند منبع غنی و بی‌نهایتی برای ایده‌های انتزاعی باشند. طبیعت خداوندی سراسر عجایب و آیات است و از منظری دور گاهی آیاتی که هیچ‌وقت به راحتی به چشم نمی‌آیند، دیدنی می‌شوند.

کشورهایی نظیر انگلستان و امریکا آن قدر هدف مهاجرت پناهندگان کشورهای مختلف هستند که حتی در معادلات اجتماعی کلمه تابعیت در مقابل ملیت وزن موثری پیدا می‌کند. این‌گونه جوامع به طور رسمی و قانونی مثلا حقوق تابعین خود را برابر می‌دانند و ایجاد فرصت برای غیربومیان و ملیت‌های دیگر برای پذیرفتن تابعیت کشورشان را جزو اصلی آقایی خودشان بر عالم تعریف می‌کنند. سرزمین‌های‌شان سرزمین فرصت‌هاست و جمع میان همه آن‌ها که به دنبال فرصت‌ها هستند جمع ملت‌شان را تشکیل می‌دهد. این دو پوستر هم که مربوط به موسسه‌ای از موسسات هم‌سو با سیاست‌های کلان این کشورهاست بیان می‌کند که هر کس از هر ملیتی به راحتی می تواند با حفظ هویت خود، جای خود را در دل این جمع فرصت‌ها پیدا کند. یعنی پناهندگی در عین حفظ هویت ملی.

اما واقعیت چیست؟

واقعیت آن‌ است که شهروندان ملیت‌های کوچک مجبور هستند علاوه بر چشیدن طعم تلخ تبعیض‌های نژادی و نگاه‌های متفاوت، خود را آن قدر تغییر دهند که در این پهنه‌ی سه رنگ بگنجند. باید خود را شبیه منطق تمدنی این ابرقدرت‌ها و نظامات مورد پذیرش آن‌ها درآورند تا در این نقشه یا پرچم جایی پیدا کنند. همین ایران خودمان. ایرانی باید از رنگ سبز پرچم‌ش دست بکشد تا بتواند در این نقشه جایی پیدا کند..... یعنی حداقل بخشی از خودت و اصالت‌ت را باید بگذاری تا بپذیرندت. 

تاثیرات شهرهای بزرگ بر محیط طبیعی خیلی فراتر از کالبد آن‌هاست. مثلا خط آسمان شهرها اصلا منحصر به همان افق حضورشان نیست و بی‌شک در تصویر ذهنی انسان از پهنه‌ی آسمان آن شهر تاثیر عجیبی دارد. دنیس دانکر با عکاسی و اصلاحات محدود دیجیتال به خوبی این تاثیر و تاثر را نمایش داده است. دانکر حتی به خوبی و به درستی تاثیر هندسه ساختمان‌ها و عناصر به ظاهر کوچک را نیز در پهنه‌ی آسمان و محیط اطراف نمایش می‌دهد.

راستی در مسابقه یانون‌دیزاین حواس‌تان به خط آسمان شهر صد سال آینده باشد :)