قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
با وجود متریال صنعتی و غیرطبیعی این بنا، رابطه ی خوبی با محیط ساختش برقرار کرده و دوستانه به نظر میاد. جالب این جاست که ارائه‌های پیش از ساختش به هیچ عنوان بهتر و فریبنده تر از خود کار نیست. برخلاف برخی کارها که رندرهایی فریبا دارند اما از ساخت خوبی برخوردار نیستند
راه و مسیر یکی از مهم ترین عناصر و ظرفیت های موجود در طراحی معماری و منظره. خیلی وقت‌ها معماری در اثر حرکت در زمان و در طول یک مسیر فهم خواهد شد. و اصولا اگر بنا قرار باشه روایتی رو طرح کنه لاجرم مسیر یکی از مهم‌ترین عناصر لازمه.....
در زیر چهارده طرح پله و مسیر در فضای بیرون از ساختمون رو با هم می بینیم که هر کدوم به نوعی یک روایت داستانی در دلش داره
جنبش سبز یعنی این :)
این جنبش‌های سبز اروپایی هرازچندگاهی اینستالیشن هایی شهری در نقاط مختلف دنیا برگزار می کنن تا مساله محیط زیست و روندی روبه انحطاط بشری در نسبت با طبیعت رو به مردم یادآوری کنن. در این اینستالیشن یک پیاده رو آروم آروم توسط اثر کفش مردم سبز می شه و در همین حال درختی خشک و خشن سرسبز و زنده می شه
فقط نمی فهممش که چه طور اثر چرخ کثیف اتومبیل‌ها رو روی پهنه‌ی بنر سفید نداریم !!؟
به این طرح نگاه کنین، نمونه خوبی از یک ایده بسیار شایع که در قالب موارد بد اجرا می شه و ارزش‌های خودش رو از دست می ده
البته این کار هم ممکنه زمان ساخت به همون مشکلات برخی کارهای داخلی بربخوره و چیز خوبی از آب درنیاد اما فعلا که به عنوان طرح خوب نشون می ده
کاربرد تایپوگرافی و به خصوص سیاه مشق به صورت حجم در فضای شهری و معماری تجربه ای متداوله . به نظر در تناسب با صنعت امروز، این گونه آثار در فضای معماری و شهری، در صورتی که درست طراحی و اجرا بشن می تونن کار بخشی از تزئینات سنتی رو بگیرن و به آثاری تبدیل بشن که تا مدت ها برای مخاطب حرف داشته باشه.
این مجموعه به علت اضافه شدن برخی آثار، بارنشر می‌شود.
--------------------------------
مجموعه ی "اصل و شبیه‌سازی" عکاسی هایی از mark dorf عکاس آمریکاییه که در اون‌ها با اضافه کردن (کامپیوتری و غیرکامپیوتری) عناصری که به نوعی با معرفی فضای دکارتی در منطق دیجیتال سازگار و شبیه اند، مخاطب رو به چالشی پیرامون درک علمی و حسی، درک فضای حقیقی و مجازی و درک میان شبیه سازی و اصل فراخونده.
چند پرده از کارها خیلی خوب از آب دراومدن.
ساخت عالی این آلاچیق و ترکیب خوب اون با شبکه ی نور هوش‌مندی که در زوایای کار نصب کرده و صدالبته ترکیب خوب حجم کلی با حوض آب مجموعه و دو چندان ترکیب بی نظیر شبکه ی نوری کار با بخاری که روی سطح حوض رو می گیره، همه و همه از کار یک حجم رویایی ساخته.... مناسب خیال انگیزی شرق دور و بستر سنتی معماری محیطش..
با پروجکت تصویر بر روی آب پاشش شده در وسط رودخانه در شهر توکیو، ما شاهد یک فریب تصویری-آبی بسیار بزرگ و سحرانگیز هستیم؛ حتی می شه این طور تعبیر کرد: مانیتوری با عرض شصت متر توسط هنرمندان و متخصصان ژاپنی درست شده :)
باید اذعان کرد خلاقیت بشر در این طور چیزها تمامی نداره و مرزهایی عجیب رو روزانه داره رد می کنه
این اینستالیشن شهری بی‌نظیر در فرانسه از یک صفحه تشکیل شده که شبکه ای از سلول‌های نورده حساس به رطوبت رو در خودش جا داده و مانند یک ال سی دی بزرگ شهریه.
بچه ها و بزرگ‌تر ها در شب میان و با تفنگ آب‌پاش و اسفنج خیس و هر صورتی که بتونن به این صفحه آب می پاشن و سلول‌ها به همین دلیل شروع می کنن به نوردهی... مثل این تخته سیاه‌ها که بچه کوچولوها روشون نقاشی می کنن و بعد با کشیدن دست روشون پاک می شن و جوهری و رنگی هم به بیرون نمی ریزه.
مردم می‌تونن به طور بی هزینه و بدون ترس و قید و .... تجربه نقاشی در ابعاد بزرگ رو این جا داشته باشن. تجربه این طور بی هزینه خطا کردن . تجربه لذت بخش و آگاهی بخشیه
در تاریخ معاصر مغرب زمین کسی هست به نام سانت الیا. این بنده خدا در زمانه ای که هنوز خبری از این شهرنشینی حمل و نقل محور و این پل‌ها و راه‌های بزرگ و این ترن‌ها و خطوط متروی پیچیده در شهرها نبود، اتودهایی ارائه داد که در اون ها آرمان‌شهر معاصر رو به تصویر می‌کشید.
اگرچه اون سال‌ها برخی به اتودهای او نگاه چپ چپ می‌کردند و تحت عنوان جنبش فوتوریسم دسته بندی شدند و به عنوان جریانی زودگذر شناخته شدند اما امروز اگر کسی نگاهی به شهرهای بزرگ بندازه و نگاهی هم به اتودهای سانت الیا بکنه حتما در نگاه‌ش شباهت زیاد این‌ها به هم جلب توجه خواهد کرد. انگار که سانت الیا می دیده داریم به کدام سو می ریم.....
ند اسکات در اتودهای ترسیمی که برای پارک سینت جیمز لندن زده صورتی فوتوریستی ارائه داده که به راه‌کارهای شایع سال‌های اخیر تحت عناوین راه‌کارهای سبز یا پایدار به شدت نظر دارند. با توجه به چیزهایی که در مورد سانت الیا و اتودهاش بر ما گذشته؛
فکر می کنین روزی برسه که جمیز پارک لندن تا پارک لاله تهران این طوری بشن....؟
با گسترش شهرنشینی معاصر و حذف فضاهای سبز شهرها به منظور سود بیشتر و ساخت و ساز بیشتر کم کم طرح هایی رو شاهد هستیم که سعی دارند هم سبز باشن و هم زمینی اشغال نکنن. درسته کاشت گیاه در دل زمین با هیچ پوشش سبز رو هوایی قابل مقایسه نیست واین پوشش ها غالبا در حد یک نمای سبز باقی می مونن اما به هر تقدیر برای شهرهای مریض و گرفتار ما این نگاه می تونه مرهم و مسکنی موقت باشه
در طراحی این اثر یادمانی ایدز ! چیزی که بیشتر از مفاهیم و معانی پشت پرده احتمالی کار به نظر میاد همین تلاش برای ایجاد سایه بانی سبز و شهریه
