بچه‌ها را دیده‌اید که در کنار دریا قلعه‌های شنی می‌سازند؟ خود شما هم حتما بدتان نمی‌آید در کنار دریا شن بازی کنید و حتی شده به بهانه‌ی بازی با بچه‌ای کوچک دستی در شن و ساحل ببرید! حالا ما بچه‌های انسان که از کودکی در کار و فکر ساختن زمین هستیم چه بر سرمان آمده که این طور در مسیر تخزیب زمین فعالیت می‌کنیم؟ 

چاد رایت هنرمند کالیفرنیایی در انتقاد به روند تخریبی طبیعت این بار بیانی جذاب و متفاوت از همین بازی شورانگیز بچه‌گانه کمک گرفته است. خانه‌هایی که در کنار ساحل دریا با موج‌های پی در پی آب آرام آرام شسته شده و تخریب می‌شوند و خبر از آینده‌ای نامعلوم دارند....

طرح مسابقه معماری «غرفه ایران در اکسپوی ۲۰۱۵ شهر میلان» با موضوع غذا و چالش‌های جهانی آن از مجید ادب، پس از ارایه در هفتمین جلسه حلقه هنر، با حضور طراح معمار و کارشناسان حلقه هنر تحلیل و بررسی شد.

در جلسه بحث‌های خوبی در مورد مسابقات معماری، ایده‌پردازی چنین طرح‌هایی که دوست دارند ایرانی باشند!، جای‌گاه معماری داخلی و .... شد و انتقادات محترمانه و البته تندی هم ردوبدل شد. توصیه می‌کنم متن جلسه تحلیل این اثر را در وب‌سایت رسمی حلقه هنر پیگیری کنید. 

مشکلات ساده و مبتلابهی وجود دارد که راه‌کارهای طراحی ساده‌ای نیز دارند. خیلی وقت‌ها هم جایز‌ه‌های معتبری از عرصه‌ی طراحی به همین راه‌کارهای ساده اما مهم و موثر تعلق می‌گیرد.

مثلا آیا امکان بیست درجه زاویه گرفتن چیز مهمی ست که یک محصول را در طراحی آن قدر ارتقا بدهد که شایسته جوایز معتبر باشد؟ به نظر می‌رسد که اتفاقا مهم است! رسالت طراحی حل همین معضلات عمومی و موجود آن هم به راحت‌ترین و مناسب‌ترین نحو است و اگر این کار با یک اصلاح زاویه به ظاهر ساده ممکن بشود که چه بهتر! کلمن‌های موجود را که دیده‌اید؟ عموما مجبور هستیم برای آن که تا انتها از محتویات آن مصرف کنیم همیشه آخر کار آن‌ها را کج کنیم و این یعنی انرژی‌هایی مداوم صرف عملی ناچار تا کمبود عمل‌کردی این کلمن‌ها را جبران کند. به کمک یک زاویه‌ ساده در زیر یک کلمن محصولی شایسته تقدیر در یکی از معتبرترین جوایز عرصه طراحی صنعتی یعنی جایزه Red Dot بخش طراحی کانسپت بشود.

قبل از این هم پلی را در یانون‌دیزاین دیده بودیم که ایجاد شکافی در میان آب رودخانه سعی کرده‌بود تا به فلسفه‌ی نام‌گذاری‌ش نزدیک باشد. نام آن پل، پل موسی بود! اما در پل موسی با یک ایده نوآورانه فن‌آورانه روبه‌رو نبودیم و تنها به مدد ساخت خوب و پیچیده یک شکاف کامل در میان یک رودخانه ایجاد شده بود. (هرچند اصلا کار راحتی نیست)

اما در یادبود واسلاو هاول با فن‌آوری روبه‌جلویی مواجه هستیم که به آب اجازه می‌دهد در عین حرکت و حفظ سیالیت و ایجاد حسی غریب برای مخاطب خیلی حساب شده طغیان بکند و در واقع آن را کنترل می‌کنند. اسلاو هاول یکی از آن غربی‌هایی‌ست که در دوران کمونیسم در مقابل جریان کمونیستی به نفع جریان لیبرالی غربی ایستادگی می‌کند و حالا برای یادبود او، طراح سنکل اقدام به ساخت مسیری ۷۵ متری (معادل عمر ۷۵ ساله هاول و به معنای ۷۵ سال مقاومت و ایستادگی !!!) با عرض ۵ متر و عمق ۲ متر، به صورت مستقل و مقاوم در برابر جریان شدید آب کرده است که در مقابل آپارتمان مسکونی هاول از اسکله جدا می‌شود و با حفظ جهت جرکت خود و ایستادگی در برابر جریان آب تعریف می‌شود. برای رسیدن به آن لازم است از قایق استفاده کنید تا از اسکله به داخل فضای یادمان دست پیدا کنید. و ....

برای قهرمان‌های خودمان، برای نکوداشت بزرگان مقاومت‌ و ایثار -که به حق مردان ایستادگی بودند نه به مدد رسانه و پول و ...- چه کرده‌ایم؟

گرمای این روزهای تهران وجوب داشتن فضاهایی شهری و خنک را به شدت برای‌مان روشن می‌کند. در طراحی این بخش افزوده به آکواریوم بزرگ شهر لیسبون در پرتغال، علاوه بر انتزاع خوب مفاهیم در اجزا و ساخت بی‌نظیر صنعتی پروژه که به کمک طراح آمده تا بتواند ایده‌ی خود را محقق کند، با ایجاد یک عرصه‌ی شهری خنک در میانه‌ی بنای افزوده و بنای قبلی روبه‌رو هستیم.

بسیاری از آب‌هایی که ما مصرف می‌کنیم بدون تصفیه‌ای خاص هم برای خیلی کاربردها قابل استفاده هستند. همیشه لزوما مواد شوینده یا صنعتی به کار نمی‌بریم و حتی گاهی با وجود مصرف مواد صنعتی هم کماکان از آب مصرفی برای مصارفی خاص می‌توان استفاده کرد. مثلا شما در روز چندین بار ممکن است دستی به آب بزنید. فکر می‌کنید بهتر نیست به جای آن که این آب‌های مصرفی به شبکه آلوده فاضل‌آب شهری بریزند توسط خود ما به استفاده‌های مناسب دربیایند؟ طراحی باید به این خواست معقول کمک کند. در حال حاضر با سیستم‌های متداول دست‌شویی‌ها و سینک‌های آش‌پزخانه خیلی سخت چنین تدابیری ممکن است.

تائی‌جین کیم و تیم طراحی هم‌کارش به خوبی با طراحی دست‌شویی متفاوتی که امکان آب‌گیری از آب بازیافتی و قبل از ورود به شبکه فاضل‌آب را فراهم می‌کند، به خوبی به این نگاه ارزش‌مند پاسخ داده‌اند.

شرکت طراح این سازه با ارائه طرحی ساده و جذاب ساخت این گونه سوله‌های کوچک بتنی را بسیار آسان کرده است به طوری که مثلا در بحران‌ها و طرح‌های امدادی یا مثلا در جنگ‌ها و ایجاد واحدهای صحرایی می‌تواند خیلی زیاد به کار بیاید. این شرکت انگلیسی تنها از شما می‌خواهد بر روی سطحی بادی که با لایه‌ای از سیمان و ریزدانه پوشانده شده است تنها آب بپاشید! ساختمانی تنها با آب و هوا!

این مجموعه عکس توسط آندریاس فرانک، عکاس اتریشی، از یک کشتی غرق شده آمریکایی گرفته شده است که با یاری نرم‏افزارهای کامپیوتری صحنه‌هایی از زندگی روزمره را به این فضا اضافه کرده است. به گونه‌ای که انگار کشتی هنوز زنده است و در آن زندگی جریان دارد. فرانک در دو تلاش جداگانه یک بار زندگی روزمره امروزی و یک بار الگوی زندگی روزمره‌ی بورژوازی عصر باروک و روکوکو را به این تکنیک بازنمایی کرده است که در ادامه تصاویر روزمره در همین پست هم برخی از آثار مجموعه دوم را مشاهده می‌کنید.

برای نمایش این تصاویر، دقیقا محل کشتی در زیر آب را انتخاب شده‌است. تصاویر دارای روکشی از شیشه‏‏ی آکریلیک هستند وبا آهن‏ربا به بدنه کشتی متصل می‌شوند. به این شکل برای بازدید از گالری باید خودتان را به سواحل فلوریدا برسانید و به عمق سی متری اقیانوس اطلس بروید!

تصویر سورئال جذاب ارائه شده در این مجموعه تخیل انیمیشن‌هایی مانند انیمیشن معروف نمو را به یاد ما می‌آورد که برای موجودات زیر آب هم زندگی و فعالیت شهری تصویر می‌کنند. مردم در این شهر، به سینما می‌روند، تلویزیون تماشا می‌کنند، بر سر میز ناهارخوری می‌نشینند و حتی لباس‏هایشان را روی بند خشک می‌کنند!! ...

تعدد دیدن حرکت‌هایی این‌چنین در عالم هنر امروز به واقع سردرگم‌مون می‌کنه. نمی‌دونیم این طور حرکت‌ها رو باید به حساب کوتاهی قامت تمدن اخیر و جای‌گیری تفنن و fun به جای هنر و طلب معنا و حقیقت گذاشت یا این طور حرکت‌ها حرکت‌هایی انتقادی به وضع تمدنی هستند که توسط هنرمندها انجام می‌شه. هنرمندی این بار یک خاطره جذاب کودکی رو بهانه کرده.

برخلاف تصور برخی که ممکنه استفاده از برخی مصالح طبیعی در ساختمان سازی رو به علت مثلا ناپایداری این مصالح نامناسب تلقی کنن اما انگار معمارهای تجربه‌گرای فنی امروز جور دیگری به مساله نگاه می‌کنن.

یک بنا با هم دیدیم که نمای اون از توده های کاه پوشانده شده بود. این کافه-بار اما علاوه بر پوشش کاه به طور کلی با سازه‌هایی ساخته شده از چوب بامبو و طرحی اقتباسی از سازه‌های سنتی بومی منطقه ساخته شده. ترکیب بنا با ویژگی‌های کالبدی به‌خصوص‌ش با آب که بسیار امروزیه به نتیجه‌ای شگفت آور تبدیل شده تا اثبات کنه با نزدیک‌تر شدن به الگوهای گذشته اصلا مجبور به واگشت نیستیم و گذشته و میراث اون زایایی لازم برای تامین ایده‌ها و خلاقیت مورد نیز امروز مون رو داره