قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
متریال‌های صنعتی جدید نظیر ورقه‌های پلی کربنات یا شیت‌های چوبی تخته‌سه‌لایی یا فیبرهای فشرده صنعتی ... این متریال‌ها تا همین چند سال پیش به هیچ وجه در معماری مسکونی به کاربرده نمی شدن.
زمونه در حال تغییر و تحوله. و لاجرم خیلی چیزها عوض شدن
و عوض خواهند شد....
اگرچه استودیوی معماری طراح این خانه بر موضوع کم‌هزینه بودن این طرح خیلی مانور کرده اما به نظرم سادگی و بی‌پیرایگی شرقی‌ش در عین پاسخ‌گویی خیلی ساده به همه‌ی نیازهای زندگی نقطه توجه و اهمیت طرحه
معماری اسلامی نه در صورت که در اساس‌ش یک چنین چیزیه... پاسخ‌گویی ساده به زندگی دو روز دنیا؛ بدون گرفتاری های الکی فرم و ساخت و فرهنگ که نه تنها به کمک زندگی دو روز خاک نمیاد برعکس چالش‌های این سرای زودگذر رو بیشتر و بیشتر می کنه...
سادگی در اسلام و به تبع اون در معماری برآمده از اسلام یک اصله
این طرح رو ویژه ی علاقه مندان به موضوع پایداری و طراحی زیست محیطی انتخاب کردم.
گروهی از دانشگاه تونگجی چین در نمایشگاهی در اسپانیا ، خانه ی زیست محیطی خود رو در معرض دید بازدید کنندگان قرار داده اند. این خانه که تقریبا 130 مترمربع مساحت داره ، بر اساس دو رویکرد طراحی پارامتریک و زیست محیطی ساخته شده است. این طرح از چهار گونه فضای باز ، نیمه باز ، پوشیده و حیاط داخلی تشکیل شده که این فضاهای چهاگانه توسط سه پوسته ی متوالی با عملکردهای مختلف از یکدیگر جدا شده اند. توضیحات بیشتر درباره ی ویژگی و عملکرد هرکدام از فضاها و پوسته های یاد شده رو واگذار می کنم به متن؛ فقط به نظرم پوسته ی بیرونی به عنوان تامین کننده ی انرژی ، خیلی خوب از ترکیب صفحات خورشیدی ، شبکه پارامتریک متشکل از کامپوننت های چوبی ، سایه بان ها ، سیستم آبیاری مکانیزه و گیاهان سبز ، طراحی شده است.
یه نکته ی دیگه ، در متن اشاره شده که ساخت چند لایه ای پوسته ی این بنا بر اساس ترکیبی از تئوری شرقی تائو و فلسفه‌ی غربی میشل فوکو‌ست! واقعیت من که ارتباط این چند موضوع رو با هم متوجه نمیشم! نمیدونم شاید این هم یکی از فلسفه‌بافی‌های این معمارها باشه!
ولی اگر کسی از دوستان ارتباط اندیشه های دائویی و نظریات میشل فوکو رو میدونه برای ما هم توضیح بده تا یاد بگیریم؟
از سایه بان پره پره این منزل مسکونی، از تفاوت متریال‌ش با کالبد خانه و از این که به خوبی تونسته حدفاصلی میان سبزی بستر و بی روحی کالبد ساختمون باشه و هارمونی بنا رو یه جورایی با بسترش تکمیل کرده، مجموع این‌ها رو ترکیبی دیدنی و مناسب یانون‌دیزاین دیدم.
یک پروژه بی‌نظیر تو قلب تهران خودمون.
خانه ای مسکونی در محله جیحون تهران که در اوج سادگی و بدون زلم زیمبوی خاص تنها و تنها با نوآوری و اندیشه معمار نه چندان معروف پروژه به اثری فاخر و ارزشمند و حسابی تبدیل شده. معمار با طراحی دیتیلی ساده و نوآورانه آبروی معمارهای بزرگ و پرآوازه‌ی امروز ایران زمین رو برده و نشون داده به نام نیست .. به نام نیست
دست مریزاد علی رضا مشهدی میرزا با این آجرکاری نوآورانه
معماری با ساخت تمیز و حساب شده که فکر گوشه گوشه ش شده باشه، در خیلی موارد نیاز به نازک‌کاری های مزورانه نداره
بچه معمارها همتی کنین و طرح بدون حساب وکتاب ساختی ندیم.
کارفرماها، از معمارهاتون از پیمان‌کارهاتون -که دارین در قبال خدمات‌شون پول می‌پردازین- کار حساب شده بخواین
چنین واحدهایی اگرچه به عنوان واحدهای اقامتی همیشگی نمی تونن پذیرفته باشن اما مثلا در وقایعی مانند زلزله اخیر در آذربایجان ممکنه بشه ازشون استفاده کرد.
با یک کار خوب و شایسته مطالعه روبه رو هستیم؛ John Lin استاد معماری دانشگاه هنگ کنگ برای خودش خانه‌ای روستایی با نام "خانه ای برای تمام فصول" طراحی کرده و ساخته که به نوعی خودبسنده است و سعی داره محتاج فضای بیرون از خودش نباشه.
این چنین طرح هایی که هم از ظرفیت های استحکام بخشی تکنولوژی بهره برده و هم به دنبال هرچه همراه تر بودن با طبیعته ، آخرین جواب تمدن اخیر به زندگی انسانه به نوعی. چرا که جمیع تجربه های قرون اخیر به بن بست هایی فجیع منتهی شدن . خب لاجرم دوستان توجه دارند که اگر بخواین در این آخرین راه‌کار بشر زندگی کنین برخی راحتی های مرسوم و از سر شکم سیری زندگی های امروز رو باید کنار بگذاریم. مثلا شما باید به همون کود حیوانی و جمع باران و .... مدام رسیدگی کنین یا حتی آستانه آسایش در این طور نگاه‌ها با چیزی که الان در خانه هاتون در فصول گرم و سرد تجربه می کنین فرق هایی داره و بیشتر شبیه برخورد روستایی های ما با گرما و سرماست...
خدا کنه ما از اونا نباشیم.
