" بر فراز قلههای کوههایی که آنان را نگاهبانی میکرد، خفتند و مغلوب شدند و قلهها آنها را سودی نرساند.
پس از دورهای از عزّت و سرفرازی از دژهایشان پایین کشیده شدند و در گودالی مسکن گرفتند؛ ای وای که در چه جای بدی فرود آمدند!
بانگ دهندهای پس از دفن آنها فریاد زد: «کجا رفت آن دستبندها و تاجها و جامههای فاخر ابریشمین؟
کجا شد آن چهرههای به ناز پرورده که در برابر آنها پردهها میزدند و سایبانها؟»
پس هنگامی که درباره آنان سؤال میشود،، قبر با بیانی شیوا در خصوص آنان گوید: این است چهرههایی که کرمها بر روی چهرهایشان رفت و آمد میکنند.
دیر زمانی کامرانی و عیش و نوش کردند و امروز چنان شدهاند که پس از آن همه خوردن و کامروایی کردن، خورده میشوند."
امام هادی (ع) در حضور یکی از همین سلاطین یعنی متوکل عباسی این اشعار شورانگیز را خواندند. سلطانی که کاخش مدتهاست متروک و ویرانه شده....