یکی از طراحانی که به شدت در پی ارائه تصویری روشن از آینده بشری و سوق دادن آن به سویی هم‌آهنگ با طبیعت است الساندرو کورادینی است. او با بررسی فرآیندهای سوختی تجدید‌پذیر و طبیعی و برای دوری از مشکلات توسعه شهرهای بزرگ و آسیب‌های ناشی از پیش‌رفت الگویی بر اساس زندگی روستایی ارائه می‌دهد که با اضافه شدن ساختارهای شبکه‌ای فن‌آورانه به میزان زیادی می‌تواند نیازهای خود را از انرژی‌های طبیعی و سوخت‌های تجدید‌پذیر تامین کند. 

جسارت این طرح دوربینانه و نگاه خاصی که به توسعه در آن وجود دارد خوب است که به دقت دیده شود. 

آثار رسیده به مسابقه‌ی یانون‌دیزاین طبق وعده این روزها در حال داوری‌ست و با اتمام داوری اساتید هیئت داوران، مطابق برنامه در روز ۲۰ آذرماه و در حاشیه‌ی جلسه ۱۵ حلقه هنر، مراسم اعلام نتایج و اهدای جوایز خواهد بود. اما دبیرخانه مسابقه به منظور شفاف‌سازی و نیز بالابردن مشارکت شما دوستان عزیز، تصمیم به انتشار کلیه‌ی آثار راه‌یافته به مرحله داوری کرده است.

این آثار با معتبر شناخته‌شدن از سوی دبیرخانه به صورت تصویری و بدون نام به اساتید داوری عرضه شده‌اند و حالا با انتشار عمومی شما نیز فرصت دارید تا در کنار اساتید هیئت داوران، پیرامون آثار کامنت عمومی و یا پیام خصوصی بگذارید. یقینا مشارکت شما و گفت‌گوی پیرامون این آثار ضمن کمک به جمع‌بندی دبیرخانه، ما را به هدف اصلی اولیه خودمان یعنی مشارکت جمعی در تصویر آینده شهر ایرانی اسلامی که امروز در ذهن داریم نزدیک‌تر می‌کند.

آثاری که منتشر نشده‌اند به دلایل گوناگونی، نظیر عدم رعایت ابعاد تصویری مسابقه، عدم ارتباط با موضوع، و یا کیفیت پایین فایل تصویر ارائه شده از عرضه به هیئت داوران و راه‌یابی به مرحله داوری بازمانده‌اند. تعدادی از تصاویر نیز با وجود رعایت نکردن تناسبات عددی اعلام شده و تنها به منظور پاس‌داشت تلاش دوستان شرکت‌کننده با لحاظ این امتیاز منفی به داوری رفته‌اند. 

ما مهد خاک و آب و آتش، مهد معماری فخیم آجری، موطن رفیع‌ترین بناهای آجری دنیا هستیم! با این وضعیت آیا درست است که چنین توسعه‌ی شکوه‌مندی بر آجرچینی و ساخت‌مایه‌های آجری در جایی به غیر از ایران و به دست هنرمندان و متخصصانی جز ایرانی‌ها رخ بدهد!؟ بله. طبعا هم همین است. مادامی که کناری نشسته‌ایم و تنها بلدیم از شکوه گذشته با افتخار یاد کنیم حرکت خاصی رخ نمی‌دهد.... کاش روزی لازم نبود برای جام‌جم تمنا از بی‌گانه می‌کردیم.

در حاشیه‌ی فستیوال معماری در بارسلونا، تیمی دانش‌جویی با عنوان الگوی ۱۳، ابتدا با استفاده از پلاگین ساده و معروف نرم‌افزار راینو یعنی rhinovault و سپس با به‌کارگیری روش سنتی آجرچینی اما این‌بار برای شکل دادن پوسته‌ای نامتقارن و متفاوت اقدام به این آجرچینی متهورانه با عنوان آرمان‌‌شهر آجری کرده‌اند. طراحی و اجرا عالی‌ست و افق‌های روشنی را از به‌کارگیری مصالح بومی در اقلیم‌های خاکی با خود به ارمغان دارد. به کارگیری مصالح بومی و سنتی برای طراحی‌هایی کمی تا قسمتی سنتی !

معماران هلندی بیرمن هنکات, برای توسعه یک موزه نئوکلاسیک گنبدی متقارن و عجیب با پوشش واحدهای سرامیکی بعددار در دو اندازه ی مختلف که ترکیب های متنوعی در پوشش سطح می دهند, ساخته است. گنبد در دورنمای شهری بافتی سفید و یک دست پیدا می کند و در نمایی نزدیک پولک هایی درخشان با انعکاس های نوری مختلف.... اجرای تمیز کار و طراحی مدول پایه شکل دهنده پوسته از نقاط قوت کار است.  

کتابی ارزش‌مند به تلاش غلام‌حسین معماریان اخیرا چاپ شده است که برای معرفی‌ش چهارشنبه ۸ آبان ماه برنامه‌ی آیین‌ رونمایی ترتیب داده‌اند و تقریبا بزرگان‌ فضای آکادمیک معماری امروز نیز در آن شرکت خواهند‌داشت.

به دلیل موضوع کتاب و احترام خاص آن و نمایه‌ی منحصربه‌فردی که کتاب عهده‌دار آن است، دوستان علاقه‌مند به حضور در این مراسم دعوت می‌کنم.

اپرای سیدنی، طراحی اوتزن جوان، یورن اوتزن یکی از بناهای جریان‌ساز و آیکونیک سال‌های پایانی دوره مدرن در معماری ست که خیلی سریع به نمادی برای استرالیا تبدیل شد و منحنی‌های سازه اصلی آن آن‌قدر در جهان مشهور شد که امروز شاید کم‌تر کسی را که با رسانه‌های دنیا در ارتباط باشد بتوان یافت تا تصویری ذهنی از این سازه نداشته باشد.

اپرای سیدنی ۱۹۷۳ یعنی ۴۰ سال پیش افتتاح شد و گفته می‌شود که تا به حال میزبان حدود ۶۵ میلیون مخاطب در بیش از ۸۰ هزار مراسم بوده است. طراحی اپرای سیدنی به صورت یک مسابقه بود. مسابقه‌ای در سال ۱۹۵۶ که هم پدر و یورن جوان در آن شرکت کردند اما طرح پسر پرنده شد. طرحی که امروز پس از گذشت بیش از ۵۵ سال هنوز برای معماران حرفه‌ای و دانش‌گاهی حرف‌های فراوان دارد. به عنوان مثال پیچیدگی دیاگرام‌هایی که اوتزن بر اساس آن‌ها طرح سازه‌ی اپرا را اتود کرده‌است بسیار به تحلیل‌های پیچیده‌ای شبیه است که امروزه ما بر معماری‌های اعجاب‌آور باستان ترسیم می‌کنیم.

در ساخت هم اپرای سیدنی با بهره‌گیری از سیستم پوشش صفحات حساب‌شده‌ای که بر روی سازه‌ی خاص آن قرارمی‌گیرد در زمان خود و حتی تا امروز پروژه‌ای خاص به حساب می‌آید. صفحاتی که با وجود تغییر ابعاد گسترده در طول سطح به طوری با یک‌دیگر ترکیب شده‌اند که امروزه تصور ساخت آن‌ها در پنجاه سال گذشته بدون وجود فرآیندهای فن‌آورانه ساخت رایانه‌ای امروز بسیار سخت است.

از زمان انقلاب صنعتی و جنبش هنر و صنعت در اروپا، هر روز تاثیرات فنون و صنایع ساختمانی بر معماری بیش‌تر و بیش‌تر شد به طوری که پس از گذشت یک قرن نیاز بود تا دوباره جای‌گاه معماری در نسبت با هنر و هنرهای زیبا بازتعریف شود. آخر می‌دانید کمی قبل در جهان باستان و دوران میانه اگر از هنر تجسمی حرف می‌زدند مشخصا منظور معماری، مجسمه‌سازی و نقاشی بود اما تاثیرات صنعت بر معماری آرام آرام آن را به شدت صنعت‌زده و فن‌آورانه کرد و طبیعتا از هنرهای زیبا -با آن مفهومی که در ذهن می‌سازد- فاصله گرفت.

بازتعریفی که عصر مدرن بر معماری و نسبت آن با هنر انجام داد سعی داشت تا معماری را در نقش هنری جامع و دربردارنده‌ی سایر هنرهای معاصر دوباره احیا کند اما سرعت پیش‌رفت ابزار و فنون سازه به قدری سریع بود که امروزه جریان مهندس-معمارها حرف اول را در جهان معماری -حداقل در سطح معماری‌های کلان و بزرگ‌مقیاس- می‌زنند! این یعنی معماری دیگر نتوانست به عنوان یک هنر زیبا -با تمام وجوه شاعرانه و زیبایی‌پرستانه‌ش- پذیرفته شود. تجربه شخص من از دانش‌گاه هنر تهران و سایر دانش‌کده‌های هنر ایران هم چنین بود که معماری از سوی خیلی از دانش‌جویان سایر رشته‌های هنری، یک هنر محسوب نمی‌شد و یا لااقل آن‌طور که نقاشی هنر بود معماری هنر نبود......

تلاش برای اثبات و یا کشف وجوه زیبایی‌شناسانه معماری تلاشی بسیار مرسوم و شناخته شده است. حتی باید گفت که شاخهی عکاسی‌ معماری اساسا برای همین کشف و آشکارسازی زیبایی‌شناسانه مورد توجه قرارمی‌گیرد. در این پست عکاسی‌های سیاه‌و‌سفید جوئل جین‌چیلر عکاس مفتون معماری را خواهیم دید. کسی که در کشف وجوه زیبایی‌شناسانه بناهای مدرن به شدت تبحر و تجربه دارد.

ساختمان پرچین، غرفه‌ای طراحی آتلیه‌ی آلمانی اندرو کمپ و الیور تیل، نوع نوآورانه‌ای از معماری سبز است که در پی کشف شفافیت و سیالی و بازنمایی متفاوت حضور طبیعت در زندگی‌ست. معماران با ساخت فضایی محصور با سازه‌ای خلاصه شده و پوشاندن تمام وجوه فضا به الگوی پرچین‌های باغ و باغ‌چه‌ها، در عین استفاده از شاخ و برگ زائد درختان (قمیش) با تلفیق این پرچین‌ها و گیاهان رونده‌، به پرده‌ای شفاف و سبز در پیرامون یک فضای یک‌پارچه دست‌ پیدا کرده‌اند.

معماری با طبیعت گاهی خیلی ساده‌تر از چیزی‌ست که فکرش را می‌کنیم. چیزی که مانع ماست خیلی‌ وقت‌ها عادات و بایدها و نبایدهایی هستند که در اثر معاشرت با این سبک زندگی به شدت ماشین‌زده بر خودمان تحمیل کرده‌ایم.

خانه‌های در پس پرده، گونه‌ی جدیدی از ساختمان‌های مسکونی در سئول هستند که قرار است در توسعه‌ی محله‌ای جدید ساخته شوند. این خانه‌ها با هدف تامین فضای خصوصی و حریم شخصی برای ساکنان هر آپارتمان توسط دفتر معماری OBBA طراحی و ساخته شده‌اند. در طراحی این خانه‌ها، آسانسور به عنوان نیای واجب برای معماری درنظرگرفته نشده‌است. معمار کره‌ای با آجرهای سفید و خاکستری هویت بنا را از بافت قدیمی متمایز کرده است و با به کاربردن مشبک‌ آجری بخشی از فضای داخل را از نگاه بیرون مصون ساخته است.