برخلاف تصور برخی که ممکنه استفاده از برخی مصالح طبیعی در ساختمان سازی رو به علت مثلا ناپایداری این مصالح نامناسب تلقی کنن اما انگار معمارهای تجربه‌گرای فنی امروز جور دیگری به مساله نگاه می‌کنن.

یک بنا با هم دیدیم که نمای اون از توده های کاه پوشانده شده بود. این کافه-بار اما علاوه بر پوشش کاه به طور کلی با سازه‌هایی ساخته شده از چوب بامبو و طرحی اقتباسی از سازه‌های سنتی بومی منطقه ساخته شده. ترکیب بنا با ویژگی‌های کالبدی به‌خصوص‌ش با آب که بسیار امروزیه به نتیجه‌ای شگفت آور تبدیل شده تا اثبات کنه با نزدیک‌تر شدن به الگوهای گذشته اصلا مجبور به واگشت نیستیم و گذشته و میراث اون زایایی لازم برای تامین ایده‌ها و خلاقیت مورد نیز امروز مون رو داره

برام جالبه که به کاربردن بی‌محابا و بیش از حد دیواره‌های مجوف آجری و ترکیب اون‌ها با دال‌های بتنی پوشش نشده باز هم به ترکیب‌ خوبی در نما‌سازی این خانه اسپانیایی رسیده. به نظر می‌رسه ظرفیت‌های آجر و ترکیب‌های مشهور اون رو نباید دست کم گرفت....

چه قدر خوب می‌شه مصالحی طبیعی و برخی اصلا غیرقابل کنترل رو به کنترل روش‌های ساخت صنعتی و فنی امروز درآورد و چنین کارهایی ساخت!

در این معماری با کاربرد سنگ‌های لاشه ساختمانی به صورت خشکه و نی‌های و حصیرهای چوبی در نقش سایه‌بان و کف‌سازی‌های حساب شده و طبیعی روبه‌رو هستیم که به طور معمولا هیچ‌کدوم رو این‌قدر حساب‌شده و تروتمیز نمی‌شه در معماری به کار برد. اما ا فکر درست و طراحی دیتیل‌های ساده اما اجرایی و متناسب چنین کاری ساخته می‌شه. یک معماری شسته رفته و تراوا اون هم در هند و نه در قلب اروپا و امریکا و به دست معمارهای محلی و نه معمارهای پراسم و رسم تبلیغاتی!

معماری امروزی اما طبیعت‌گرا ، آمیخته با بستر سبز طبیعی و مشحون از طبیعت. چنین معماری‌هایی هرچه تلاش کنند که تنها ظرفی نظام بخشی میون طبیعت و وظایف عمل‌کردی‌شون باشن موفق‌تر هستن.

این ساختمون به واسطه‌ی قرارگرفتن میون چمن سبز زمین بازی و تپه باشکوه پشت -که نشون از مکان‌یابی خوبی می‌ده- و البته به واسطه نگاه طراح‌ها در هرچه خاضع‌تر و ساده‌تر ساختن معماری و توجه به وجود سبز و طبیعی به خوبی نمونه معماری طبیعت‌گرای امروزیه.

نماسازی متفاوت این ساختمون ظرفیت‌های جدیدی از کاه رو برای ما روشن می‌کنه. طراح گرفته نمای ساختمان رو با توده‌های کاه بسته‌بندی‌شده در مزرعه به نحوی طراحی کرده که انگار یک لایه‌ی ضخیم کاه سرتاسر بنا رو پوشانده. اولا به دلیل کیفیت توده‌های کاه، ساختمون اون تیزی و شق و رقی‌ش رو از دست داده و دوستانه شده. در ثانی دوستان می‌دونن که این کار چه میزان می‌تونه به عدم اتلاف انرژی و تجربه‌هایی که ما در معماری سنتی روستا‌هامون داریم نزدیک باشه. 

در وضعیت فعلی هم در ایران واقعا نباید دست خودمون رو در معماری و انتخاب متریال برای ساخت بناهامون بسته بدونیم. باید جست‌جو کرد و ابداع کرد و معبر باز کرد تا بقیه هم بتونن پی‌روی کنن....

طراحی یک مدول هوش‌مندانه و ترکیب‌های ممکن اون می‌تونه دست طراح رو برای ساخت فضاهایی وسیع با تنوع بالای فضایی و کاربردی باز کنه. در واقع طراح با صزف وقت کافی برای طراحی مدول و مطالعه و امکان‌سنجی لازم پیرامون قابلیت‌های مدول در استقرار و ترکیب و .... تا حتی در تصویرسازی و الگوهایی که مدول به لحاظ بصری منجر به خلق اون‌ها می‌شه،  در مرحله خلق فضای غرفه با دستی باز و به صورت دست آزاد می‌تونه فضا اتود کنه! :)

در این غرفه طراحان با طراحی مدول کوزه‌هایی هندسی از گل رس که امکان ترکیب و استقرار ساده اما متنوعی هم دارن تونستن فضایی متفاوت و عمل‌کردی و در تناسب با بافت طبیعت ایجاد کنن. انگار می‌کنی که در بین هزاران گلدون گیر اوفتادی!

کاربرد خوب این بامبوها در نمای این ساختمون و ترکیب خوب طبیعت و صنعت الگوی خوبی برای استفاده از عناصر طبیعی در کار ساختمانیه که امروزه به کل نادیده گرفته می‌شه و معمولا توسط ما دورریز یا غیرقابل استفاده حساب می‌شن و دور ریخته می‌شن.

خیلی ایده‌های خوب تا به ساخت درنیان اصلا معلوم نیست ارزشی دارن یا نه. با خیلی از کارهای ساخته شده هم چون از مراحل و روند ساخت‌شون باخبر نیستیم رابطه کافی برقرار نمی‌کنیم.

این نیم‌کت‌های ساده و زیبای بتنی تنها به خاطر اون که مراحل ساخت‌شون به خوبی نمایش داده شده برای بروبچه‌های طراحی معماری و منظر و طراحی صنعتی دیدنی خواهند بود.

وینای پاتیل، هنرمند هندی با استفاده از نی‌های بامبوی موجود در بافت اطرافش، این تونل زیبا رو با ارائه رفتاری سازه‌ای از نی‌ها در حاشیه‌ی یک نمایشگاه هنری برپا کرده

ترکیب صفحات فلزی پرداخت نشده با بسترهای طبیعی چه در مونومان‌های مجسمه‌گون و چه در نماسازی‌ها و بناهای معماری -البته اگر حساب‌شده  و غیرمسرفانه باشه- معمولا ترکیب جاافتاده و متناسبیه. به خصوص که در پس ایام و گذر روزها، سطح فلز آرام آرام هرچه بیشتر با محیط هم‌سان می‌شه و مثلا زنگ می‌زنه و لکه‌های تصادفی جالبی ایجاد می شه.