هر ساله در ماه دسامبر جشنواره ی «طراحی میامی» در کنار نمایشگاه «هنر بازل» در میامی برگزار می شود. امسال استودیوی Snarkitecture طرح پیش ورودی سالن نمایش این جشنواره را به عنوان یک فضایی جمعی جهت حضور و گفت و گوی اهالی هنر ، طراحی کرده است. این طرح متشکل از تعداد زیادی لوله های پلیمری پرشده از هوا که به صورت نامنظم در ارتفاع های متفاوت از یکدیگر قرار گرفته اند و مجموع این ها سقفی را بر فراز ورودی نمایشگاه می سازد.

چند روز بعد از انتشار تصاویر دیتاسنتر گوگل در وب که در یانون‌دیزاین هم با هم دیدیم، فیس‌بوک دیگر غول جهان مجازی برای اون که از این هماورد قدرت و توانایی عقب نمونه، اقدام به انتشار تصاویری از دیتاسنتر عظیم خودش کرد.

 

ساخت یک برج از یونجه‌های بسته‌بندی شده برای شرکت در مسابقه‌ی نماد کشاورزی حرکتی هوش‌مندانه و البته پر از بحثه.

از یک طرف پارادوکسی بین مفهوم یادمان و بنایی با استفاده از متریال‌های موقتی هست و نوعی تقابل ماندگاری و زودگذری ....

از سوی دیگه قرار دادن برجی بلند از الیافی گیاهی در کنار جاده‌ای که هر روزه ماشین‌های زیادی برای رسیدن به شهر از آن عبور می‌کنن یک جور تلنگره به بشر مدرن تمدن زده صنعتی. شاید برای همین هم باشه که طراحا از فرم‌های زیگورات شکل برای طراحی پایه برج و حتی شکل دهی به بخش بلند اون استفاده کردند؛ نوعی بهره‌گیری از آغازین دست‌ساخته های بشری و اشاره به ریشه‌های سنت.

طراح در کنار این دو نگاه ارزش‌مند که در کار گنجونده، اشاره ای هم به معماری و طراحی پایدار و استفاده از مصالح طبیعی داشته و در کنار همه این حرف‌های مفهومی، سعی کرده بنا در مقیاس کاربردی‌ش دارای تنوع کاربردی خوبی باشه که جواب‌گوی سطوح مختلف برخورد با خودش باشه. از سکوهای نشستن تا امکان بالارفتن از بنا تا اتاقک داخلی که امکان جمع‌شدن‌های محدود رو فراهم می‌کنه....

به نظر می رسه که زمان مواجهه‌ی رو در رو با ایده ی ساخت این بنا ها فرا رسیده .

توی این مجموعه سعی شده نشون بده که آرم هر بنا چقدر به سر منشاء ایده ی اون بنا باید نزدیک باشه و بدون استفاده از اجزاء پرطمطراق ساخت اون معماری، می‌تونه ذهن مخاطب رو به اون مکان ارجاع بده.

در این چند روز که خبر اول رسانه های دیزاین موضوع مرگ معمار 104 ساله ی برزیلی ، اسکار نیمایره و حتی در یانون دیزاین هم این مطلب در اینجا منعکس شد، ترجیح دادم به جای پرداختن به آثار این معمار ، به یک اثر که شاید در ادامه ی جریان نگاه این معمار قرار داره البته نه از نیمایر در برزیل بلکه توسط معماری دیگه در چین اشاره کنم.

در خبرها آمد که چین در حال به پایان رساندن ساخت بنایی یادمانی ست با نام «حلقه ی زندگی»؛ با بیش از 150 متر ارتفاع بنا و بیش از 3 هزار تن آهن برای برپا داشتن بنا و بیش از دوازده هزار لامپ ال ای دی برای روشن ساختن بنا و با بیش از 4 آسانسور برای بالا رفتن از بنا و بیش از 16 میلیون دلارهزینه برای ساختن بنا!

این اثر رو انتخاب کردم نه برای این که بنای مهمی هست یا کاربرد ویژه ای داره و یا این که اصلا اثر معماری تاثیرگذاریه و یا حتی زیبایی چشم نواز خاصی داره. نه؛ انتخاب کردم فقط و فقط چون نام بنا من رو یاد جلسات «حلقه ی هنر» - کار استودیو پنج‌اوهفت انداخت! :)

کتاب‌خانه عمومی در گاندوی بورکینافاسو یکی از طرح‌هاییه که مدتیه قرار دارم در یانون‌دیزاین منتشر کنم و هر بار بدون دلیلی موجه فراموش‌م می شد.

طرح با استفاده از روش های بومی ساخت در منطقه و با مشارکت مردم فقیر محل بنا شده. بنا کردن یک طرح در منطقه‌ای محروم لازمه با مشارکت خود مردم صورت بگیره تا حداکثر احساس تعلق رو نسبت به بنا پیدا کنن و اون رو از خودشون بدونن. این مهم به خصوص در مورد بناهای فرهنگی دو چندان اهمیت داره.

در طرح این کتاب‌خونه، طراح به خوبی با استفاده از کوزه‌های دست‌ساز در محل و مشارکت خود محلی‌ها، به ابداعی در نورگیری از سقف مجموعه دست زده که در کنار فرم پردازی متناسب با امکانات ساختی و سنت‌های بومی منطقه به نظر به یک ساختمان معماری ویژه در بافت خودش تبدیل شده و به خوبی می‌تونه کانونی فرهنگی و جریان‌ساز در بستر محرومش باشه

یکی از جدی‌ترین انتقادات وارده به استودیوها و آتلیه‌های هنری و حتی هنرمندهایی که شخصی کار می‌کنن در داخل اینه که کم‌تر استودیویی به طور جدی به اینترنت و نشر در فضای مجازی فکر می کنه. اگرچه برخی شرکت های بزرگ دیزاین داخلی سایت هایی دارن اما غالب فعالان عرصه هنر از این فضا دور هستن. همون ها هم که دارن، معمولا وب‌سایت‌هایی رسمی با کم‌ترین اطلاعات در مورد جاری فعالیت‌های شرکت‌ها و یه جورایی وب‌سایت‌هایی آب‌روساز و بی ارزش هستن.

در حالی که در جامعه هنر غربی یکی از نکات مثبتی که مشاهده می شه وبلاگ داشتن هنرمندها و شرکت ها و استودیوهای دیزاینه. وبلاگ‌های فعالی که به روز، سیر پروژه‌ها و فعالیت‌ها و حتی آرا و اندیشه های این گروه‌ها رو روشن می کنن و نشر می‌دن.

یکی از استودیوهای داخلی طراحی و معماری که به طور جدی به نشر اینترنتی و وبلاگ‌نویسی ش اهمیت می‌ده استودیو طراحی پنج‌اوهفته. این استودیو در وبلاگ رسمی خودش سعی داره علاوه بر یادداشت‌های پراکنده هرازچندگاهی یک بار، پروژه‌هاش رو هم فراخور سیرشون و مرحله‌ای که در اون واقع هستند به اطلاع دوستان و علاقه‌مندان برسونن.

پست زیر از وبلاگ پنج‌اوهفت مربوط به یکی از پروژه‌های معماری این گروه اقتباس شده. از اون‌جا که می‌خواستم خودم در مورد طرح نظر نداده باشم :) بهتر دونستم در حاشیه این طرح، به فعالیت مثبت بلاگینگ طراحان و استودیوهای طراحی بپردازم.

اگرچه استودیوی معماری طراح این خانه بر موضوع کم‌هزینه بودن این طرح خیلی مانور کرده اما به نظرم سادگی و بی‌پیرایگی شرقی‌ش در عین پاسخ‌گویی خیلی ساده به همه‌ی نیازهای زندگی نقطه توجه و اهمیت طرحه

معماری اسلامی نه در صورت که در اساس‌ش یک چنین چیزیه... پاسخ‌گویی ساده به زندگی دو روز دنیا؛ بدون گرفتاری های الکی فرم و ساخت و فرهنگ که نه تنها به کمک زندگی دو روز خاک نمیاد برعکس چالش‌های این سرای زودگذر رو بیشتر و بیشتر می کنه...

سادگی در اسلام و به تبع اون در معماری برآمده از اسلام یک اصله